Celem badania było wywołanie oporu psychologicznego u badanej młodzieży. Pomiarowi poddano wpływ komunikatu perswazyjnego i kierunku wywieranej presji („za” albo „przeciw” ujednoliceniu ubioru w szkołach) na wystąpienie oporu psychologicznego. Pytano także, czy wiek i płeć badanych różnicuje ich pod względem przejawianego oporu psychologicznego. Przed badaniem właściwym przeprowadzono pomiar pilotażowy, w którym oszacowano stałość pomiaru i spójność wewnętrzną skali; rzetelność uznano za zadowalającą. Badaniem objęto 1023 osoby; do analizy włączono dane 642. Wyróżniono trzy grupy respondentów: 11-latków (N = 160), 14-latków (N = 237) i 17-latków (N = 245). W badanej próbie znalazły się 374 dziewczęta. Badanie składało się z dwóch pomiarów; po pierwszym zastosowano eksperyment – uczniom przedstawiano list informujący ich o decyzji rodziców na temat wprowadzenia ujednoliconego ubioru w szkole. Okazało się, że wiek nie różnicował oporu psychologicznego badanych – w drugim pomiarze ich postawa wobec ujednolicenia ubioru była bardziej negatywna. W drugim pomiarze obniżenie postawy miało charakter istotny statystycznie wśród 17-latków. Obniżenie postawy w drugim pomiarze było istotnie większe u chłopców niż u dziewcząt.