Badanie przeprowadzono w celu odpowiedzi na następujące pytania: jaki jest poziom zachowań asertywnych u młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie w stopniu lekkim i jej pełnosprawnych umysłowo rówieśników? czy płeć jest czynnikiem istotnie decydującym o przejawianiu reakcji asertywnych? jak rysuje się zależność między postawami rodzicielskimi a poziomem postawy asertywnej prezentowanym przez badaną populację? Do zebrania materiału badawczego zastosowano Skalę do Badania Zachowań Asertywnych Ja i inni P. Majewicza. Próbę badawczą stanowiło 171 uczniów (w tym 82 dziewczęta i 89 chłopców) z lekkim stopniem niepełnosprawności umysłowej (grupa eksperymentalna) oraz 165 uczniów (w tym 75 dziewcząt i 90 chłopców) w normie rozwojowej. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że sprawność intelektualna nie była czynnikiem różnicującym istotnie statystycznie respondentów (jakkolwiek odnotowano nieco niższy poziom asertywności wśród badanych z grupy eksperymentalnej). Okazało się również, że badane dziewczęta były bardziej asertywne niż chłopcy. Jednocześnie wykazano, że wśród chłopców wyższy poziom asertywności cechował uczniów niepełnosprawnych umysłowo, natomiast wśród uczennic – dziewczęta pełnosprawne. Ponadto nie wykazano zależności między poziomem zachowań asertywnych ankietowanych z grupy eksperymentalnej a postawami rodziców. Z kolei w grupie ankietowanych z grupy kontrolnej poziom asertywności korelował z postawami rodzicielskimi.