Celem badania była analiza skali zjawiska przemocy wobec dzieci z perspektywy poznańskich szóstoklasistów. Do zebrania materiału badawczego posłużono się ankietą autorstwa Moniki Sajkowskiej. Badaniem objęto 485 uczniów (49,8% stanowiły dziewczęta) szóstych klas z losowo wybranych szkół podstawowych w Poznaniu. Zgodnie z uzyskanymi odpowiedziami 86,4% badanych mieszkało z obojgiem rodziców, a 12,8% wychowywało się w niepełnej rodzinie. 15,6% próby stanowili jedynacy (pozostała część respondentów, tj. 84,4%, posiadała rodzeństwo). Zgodnie z deklaracjami uczniów 93,7% ojców oraz 81,7% matek pracowało. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że blisko ¼ szóstoklasistów przynajmniej raz została pobita w szkole. Okazało się również, że ofiarami najczęściej byli uczniowie dwójkowi oraz dzieci osób bezrobotnych. Według 81% badanych dzieci powinny zgłaszać dorosłym fakt bycia krzywdzonym przez rówieśników. Jednocześnie 13% ankietowanych uważało, że formy przemocy to sprawa między kolegami i nie należy jej ujawniać, natomiast 6% nie wyraziło zdania na ten temat. Na podstawie uzyskanych odpowiedzi ustalono, że w pierwszej kolejności badani zwracali się o pomoc do rodziców (62%), a w dalszej do kolegów i koleżanek (21%). Zdaniem 23,6% uczniów osobą, która powinna pomóc krzywdzonemu dziecku, był nauczyciel/wychowawca, 11,6% wskazało rodziców, 11,1% psychologa, Komitet Ochrony Praw Dziecka – 10,0%, kolegów i koleżanki – 8,9%, pedagoga szkolnego – 8,4%.