W badaniu wzięło udział 138 uczniów w wieku od 16 do 19 lat. W badanej próbie znalazło się 56 dziewcząt i 82 chłopców. Do zebrania materiału badawczego wykorzystano skalę Compulsive Buying Measurement Scale, skalę do badania wpływu rówieśników na zachowania konsumenckie jednostki (d'Astous, Maltais, Roberge, 1990) oraz ankietę składającą się z pięciu twierdzeń, dotyczącą doświadczeń związanych z pieniędzmi. 31,2% respondentów zarabiało na własne wydatki. 26,8% otrzymywało kieszonkowe albo pieniądze w postaci prezentów. Drobne pieniądze na słodycze częściej otrzymywały dziewczęta niż chłopcy. Uczennice ponadto deklarowały znacznie rzadszy udział w samodzielnym zdobywaniu pieniędzy. Rodzice 62% uczniów pozwalali im na samodzielne podejmowanie decyzji finansowych. 4% badanych jednak podejmowało decyzje związane z wydawaniem pieniędzy wyłącznie po konsultacji z rodzicami. 73% rodziców ulegało prośbom o dodatkowe środki. Do grupy o przeciętnej skłonności do kupowania kompulsywnego zaliczono 116 respondentów, o wysokiej skłonności – 16, wśród kupujących kompulsywnie było sześciu uczniów. Wśród uczniów o przeciętnej skłonności do kupowania kompulsywnego dominowali chłopcy (66% wobec 34% dziewcząt). Jeśli chodzi o rolę rówieśników przy podejmowaniu decyzji konsumenckich, najsilniejsza była ona w przypadku kupujących kompulsywnie, mniejsza wśród osób z bardzo wysoką skłonnością do kompuslywnego kupowania, a najmniejsza w grupie o umiarkowanej skłonności.