W badaniu uczestniczyli studenci czwartego i piątego roku socjologii na Uniwersytecie w Białymstoku. Do zebrania materiału badawczego wykorzystano metodę wywiadów pogłębionych. W badaniu uczestniczyło 15 osób. Rozmówcy deklarowali, że nie podobają im się warunki społeczno-kulturowe w krajach zagranicznych, w tym pogoń za pieniędzmi, konsumpcjonizm, upadek norm obyczajowych. Jednocześnie badani traktowali wyjazdy zagraniczne jako formę zaradności społecznej w obliczu trudnej sytuacji gospodarczej w kraju. Ponadto zauważono w deklaracjach studentów mit lepszego Zachodu, na który wpływa m.in. ogólny wizerunek krajów zachodnich lansowany w mediach. Studenci traktowali swoje zagraniczne wyjazdy jako możliwość znalezienia się w centrum ważnych wydarzeń, jako swego rodzaju nobilitację. Mimo to dostrzegali odwracanie się zachodnich społeczeństw od tradycyjnych wartości i religii; w wypowiedziach posługiwali się takimi określeniami jak funtoza czy doloroza. Badani uważali, że gdyby udało im się studiować w większych miastach Polski, np. w Krakowie czy Warszawie, to nie myśleliby o wyjeździe z kraju w celach zarobkowych. Uważali, że osoby mieszkające i studiujące w większych miastach mają znacznie lepszą niż oni sytuację na rynku pracy. Poza tym w swoich wypowiedziach stale posługiwali się porównaniami dotyczącymi Polski i zagranicznych miast, w których przebywali. Mówili m.in. o tym, czego brakowało im w Polsce oraz jakie lepsze strony życia zauważali w obcych krajach.