Sformułowano następujące pytania badawcze: Czy poczucie koherencji oddziałuje na efekty procesu radzenia sobie ze stresem bezpośrednio, czy też za pośrednictwem zmiennych mediacyjnych: oceny poznawczej i strategii zaradczych? Czy relacje te kształtują się zgodnie ze wzorcem zawartym w hipotezach Antonovsky'ego? W badaniu uczestniczyło 242 studentów pierwszego roku medycyny i pierwszego roku psychologii. 158 osób ukończyło wszystkie etapy badania. Obliczenia natomiast wykonano dla 115 osób w wieku od 19 do 25 lat, w tym 79 kobiet i 77 studentów medycyny. Pomiarem objęto następujące zmienne: poczucie koherencji, ocenę pierwotną I, ocenę pierwotną III, strategie zaradcze oraz efektywność radzenia sobie. Badanie składało się z czterech etapów. Na początku semestru wykonano pierwszy pomiar (w warunkach neutralnych zmierzono poczucie koherencji). Drugi etap odbył się na blisko dwa dni przed egzaminem, trzeci – blisko dwa dni przed ogłoszeniem wyników, a czwarty blisko pięć dni po ogłoszeniu wyników. W fazie przygotowania do egzaminu w niewielkim tylko stopniu ujawnił się bezpośredni wpływ SOC na przebieg procesu radzenia sobie – w postaci niewielkiej redukcji postrzegania sytuacji jako zagrożenia oraz stymulacji przeżywania wyzwania. W fazie tej potwierdzono ponadto silny związek SOC z efektywnością początkową, ale nie końcową. Oceniono, że SOC może modyfikować ocenę z egzaminu tylko poprzez strategie palliatywne. Stosowanie strategii instrumentalnych w tej fazie przygotowania nie wpływało na osiągnięcie wyższej oceny. W fazie oczekiwania na wyniki egzaminu nie odnotowano żadnych bezpośrednich relacji SOC ze zmiennymi mediacyjnymi.