Przedmiotem badania były przejawy zachowań agresywnych wśród uczniów klas początkowych. Badaniem objęto 360 uczniów klas trzecich kieleckich szkół podstawowych. Do pomiaru zachowań agresywnych zastosowano test projekcyjny S. Turleja (TSU) przeznaczony dla dzieci oraz przeprowadzono wywiady z nauczycielami. 19,1% osób zaliczono do grupy o wysokim poziomie przejawów zachowań agresywnych. Nie stwierdzono związku między warunkami materialnymi rodziny a poziomem zachowań agresywnych, przy czym niekorzystne warunki bytowe, którym towarzyszyło zniecierpliwienie i rozdrażnienie rodziców, były często przyczyną konfliktów między rodzicami i dziećmi. Dzieci z rodzin wielodzietnych częściej od rówieśników wychowujących się w rodzinach z dwójką lub trójką dzieci przejawiały zachowania agresywne. Przebieg procesu wychowania dziecka był powiązany również z poziomem wykształcenia rodziców – rodzice o wyższym poziomie wykształcenia posiadali większą wiedzę z zakresu wychowania i stwarzali dzieciom lepsze warunki do nauki i rozwoju. W rezultacie dzieci z rodzin o wyższym wykształceniu rzadziej prezentowały zachowania agresywne w porównaniu z dziećmi z rodzin o niższym poziomie wykształcenia. Stwierdzono ponadto zależność między poziomem zachowań agresywnych dzieci a atmosferą rodzinną oraz w dalszej perspektywie – rodzajami kar stosowanych wobec dzieci. Liczna grupa badanych rodziców za najważniejsze metody wychowawcze uważała kary cielesne oraz krzyki, tylko 21,7% badanych starało się z dziećmi rozmawiać i wyjaśniać ich zachowanie. Zaobserwowano również zależność między wynikami w nauce dzieci a poziomem zachowań agresywnych – 82,6% uczniów agresywnych uzyskiwało przeciętne wyniki i doświadczało trudności w nauce szkolnej.