Przedmiot badawczy stanowiło środowisko żywieniowe rodzin dzieci w wieku od 1. do 12. roku życia. Badanie przeprowadzono w ramach projektu „Zachowania żywieniowe rodziców w kontekście rozwoju samoregulacji zachowań jedzeniowych dzieci” (2011-2014). Do zebrania materiału posłużono się metodą sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem autorskiej ankiety Rodzinne Środowisko Żywieniowe. Próba liczyła 379 rodziców dzieci uczęszczających do różnych placówek opiekuńczo-edukacyjnych (w tym: żłobki, przedszkola, szkoły podstawowe). Wśród respondentów najliczniejszą grupę stanowili rodzice dzieci 3-letnich (19%), 5-letnich (15%) oraz 2-letnich (14%). W najmniejszej grupie z kolei znaleźli się rodzice dzieci w wieku 8, 11 i 12 lat (ok. 1%). Prawie połowa ankietowanych legitymowała się wykształceniem wyższym, a ponad 25% miało wykształcenie średnie. Wiek badanych mieścił się w przedziale od 26 do 53 lat. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że 59% matek i 53,5% ojców poświęcało dziennie podobną ilość czasu na przygotowywanie posiłków (jednocześnie zaobserwowano, że wielu ojców poświęcało tym czynnościom mniej czasu, bo poniżej 0,5 godz. dziennie). Wykazano, że rodzice najczęściej zjadali z dziećmi kolację, obiad oraz podwieczorek, natomiast poza domem – pierwsze i drugie śniadanie. Okazało się również, że w grupie dzieci starszych (powyżej 6. roku życia) istotnie spadał poziom stabilności w zakresie warunków spożywania posiłków oraz poziom planowania posiłków w rodzinie. Ponadto zaobserwowano związek pomiędzy aktywnością fizyczną rodziny a ekspozycją potraw i zdrowych przekąsek oraz poziomem planowania posiłków. Jednocześnie odnotowano spadek stabilności i spokoju spożywania posiłków (w przypadkach podwyższonej aktywności).