Głównym celem badań (dotyczyły one hipotetycznego określania przez rodziców poziomu dysleksji u swoich dzieci) było określenie stosunku rodziców do dziecka w kontekście relacji między wychowującym a wychowywanym. Wykorzystano Kwestionariusz Diagnostyczny Postaw Wychowawczych (oprac. Littman, E. i Kasielke, E.). Założono następujące aspekty badań: wychowywanie w konkretnych sytuacjach, postawa rodziców, która zaświadczała o ich własnej osobie, oraz oczekiwania wychowawcze rodziców względem dzieci. Zastosowane narzędzie empiryczne zbudowano na zasadzie dziewięciu skal (autorytaryzm; łagodność, pobłażliwość; styl nadopiekuńczo-lękowy; styl kontrolujący zachowanie; niekontrolowana stymulacja, dystans emocjonalny; rygoryzm-surowość; wychowanie materialne; gotowość do wydawania fizycznych kar), które determinują dwa wymiary postaw rodziców względem dzieci: autokratyzm/wrogość oraz łagodność/wyrozumiałość. Badanie objęło próbę 40 matek i 40 ojców. Dobór próby do badań miał charakter celowy (szukano rodziców dzieci w wieku 5-6 lat). Teren badawczy obejmował duże i małe miasta oraz wsie. Dodatkową techniką badawczą była analiza skupień (według metody k-średnich) i na jej podstawie przeprowadzono analizę wariancji. Wyniki badań kwestionariuszowych nie różnicują postaw u matek i ojców w odniesieniu do dzieci (wysoki poziom kontroli zachowania przy tendencji stosowania środków materialnych w wychowaniu stylem nadopiekuńczo-lękowym). Analiza skupień dostarczyła wyników sprzecznych z powyższymi.