Przeprowadzone badania obejmowały swoim zakresem młodzież szkół średnich (środowiska wielkomiejskie). Respondenci (18-20 lat) byli uczniami klas maturalnych szkół licealnych i zawodowych. Postawiono kilka pytań badawczych: Jakie są podstawowe wymiary kryzysu tożsamościowego w percepcji młodzieży? Czy młodzież doświadcza kryzysu w wartościowaniu i jakie jego wymiary dominują wśród badanej młodzieży? W jaki sposób młodzież próbuje rozwiązywać pojawiające się problemy? Jakie są konsekwencje rozwojowe doświadczanego kryzysu, czyli jakie postawy życiowe dominują wśród młodzieży? Analiza materiału badawczego pokazuje, że kryzys tożsamościowy (zarówno w poglądach, jak i doświadczeniach młodzieży) jest kategorią niejednorodną. Wyniki badań na podstawie kategorii problemów i definicji formułowanych przez młodzież umożliwiły stworzenie typologii kryzysu młodzieńczego: kryzys o charakterze wewnętrznym (dotyczy własnej osoby; tożsamość indywidualna i kulturowa), kryzys o charakterze zewnętrznym (tożsamość społeczna), kryzys dotyczący nastawienia wobec świata. Podczas badania analizowano sposób doświadczania kryzysu w wartościowaniu przez młodzież oraz typy wymiarów tego kryzysu, które stanowią dominantę u tej grupy respondentów. Stworzono także hierarchię strategii rozwiązywania sytuacji trudnych przez młodzież (dominują działania konstruktywne) oraz hierarchię postaw życiowych badanej młodzieży (dezintegracja wielopoziomowa – 41%; dezintegracja „ja” – 29%; dezintegracja relacji „ja-świat” – 18%; integracja „ja-świat” – 12%). Okazało się, że młodzież (72%) ma problemy związane z procesem wartościowania. Ponad 73% badanych cechuje wysoki lub średni poziom poczucia niezrealizowania własnych wartości.