Przedmiotem badania był kryzys młodzieńczy 18-letnich mieszkańców Bydgoszczy, celem zaś określenie poziomu ich dyskomfortu psychicznego, obrazu świata, oceny własnych zachowań oraz poczucia alienacji. W badaniu wykorzystano narzędzie własnej konstrukcji – Kwestionariusz Kryzysu Młodzieńczego, który składał się z 30 twierdzeń. Badaniem objęto łącznie 342 uczniów klas czwartych wszystkich publicznych liceów ogólnokształcących, jednego liceum społecznego i jednego liceum katolickiego w Bydgoszczy. 75,15% próby stanowiły dziewczęta, 24,85% – chłopcy. Większość badanych mieszkała w Bydgoszczy (88,01%) i posiadała rodziców z wykształceniem średnim lub wyższym. Najczęściej średnia ocen uczniów mieściła się w przedziale 3,51-4,0 (36,84%), niemal wszyscy badani zamierzali studiować (91,8%). W wyniku przeprowadzonego badania wykazano, że większość badanej młodzieży nie określiła siebie jeszcze w sensie ideologicznym, tzn. nie wskazała interesujących ją idei, a w swych celach koncentrowała się na własnym „ja”. W kontekście wyboru dróg życiowych maturzyści w większości akceptowali role związane z kształceniem, pracą zawodową, małżeństwem i rodziną. Realizowali się w nich w momencie badania lub planowali realizować się w przyszłości. Zgodnie ze zgromadzonym materiałem niemal połowa badanych nie wskazała konkretnego autorytetu, pozostali zaś wskazywali najczęściej na osoby z najbliższego otoczenia. W kontekście poszukiwania tożsamości zawodowej młodzież wykazała się konsekwencją przez dążenie do celów związanych z wykształceniem, zamiar studiowania, umiejętność wskazania pożądanych kierunków studiów oraz gotowość do wysiłku związanego z uzyskaniem wykształcenia umożliwiającego podjęcie interesującej pracy zawodowej. Odnotowano również, że perspektywa czasowa badanych ograniczona była do najbliższych kilku lub kilkunastu lat. Badani wykazali się ponadto silnym przekonaniem o wewnętrznym umiejscowieniu kontroli oraz niskim poziomem poczucia bezradności.