Celem przeprowadzonych badań była analiza aktów chwalenia się dzieci sześcioletnich. Przebadano wypowiedzi dzieci z klas zerowych w przedszkolach (bazowano na zgromadzonym materiale językowym). Do tego celu podzielono respondentów na cztery grupy (w dwóch grupach badania odbyły się dwukrotnie). Wykorzystano technikę obserwacji zajęć, na których dzieci były celowo motywowane przez nauczycielki do wypowiadania się na różne tematy (np. Boże Narodzenie, zawód rodziców, sposoby spędzania wakacji, przedszkolne zabawy karnawałowe). Analiza językowego materiału empirycznego aktów chwalenia się dotyczyła dwóch cech tych aktów: ujawnienie się nadawcy i wartościowanie. Wyniki badań pokazują dużą częstotliwość aktów chwalenia się wśród dzieci. Wnioski z badań posłużyły autorce doniesienia do sformułowania konstytutywnych cech aktów chwalenia się: duża częstotliwość występowania zaimka osobowego ja; obecność elementów wartościujących, dotyczących szczególnie wartości materialnych; wypowiedzi w formie wyliczania elementów, tendencje do przesady oraz opisy sytuacji niewystępujących w rzeczywistości; znaczna emocjonalność wypowiedzi – gesty, mimika oraz odpowiednie elementy prozodyczne.