Przedmiotem badania były uwarunkowania doskonalenia zawodowego nauczycieli polskich w szkole podlegającej reformie. Zostało ono poprzedzone badaniem pilotażowym, mającym na celu sprawdzenie narzędzi oraz opracowanie kluczy do interpretacji pytań otwartych. Pilotażem objęto 222 nauczycieli z województwa opolskiego. Badanie właściwe przeprowadzono wśród studentów kierunku studiów podyplomowych Uniwersytetu Opolskiego: kierowanie i zarządzanie oświatą. Nauczyciele dostrzegali i rozumieli rolę doskonalenia zawodowego. Część badanych uważała jednak, że zostali przygotowani do zawodu na całe swoje życie zawodowe. Nauczyciele przywiązywali większą wagę do doskonalenia wewnętrznego niż zewnętrznego, odczuwali szczególną potrzebę poszerzenia kwalifikacji w zakresie informatyki, pracy z młodzieżą trudną, umiejętności stosowania metod aktywizujących, tworzenia programów nauczania, wychowania zdrowotnego oraz nowych zjawisk związanych z życiem młodzieży i społeczeństwa. Preferowano krótkie formy doskonalenia wewnętrznego. Wśród form doskonalenia zewnętrznego najpopularniejsze okazały się kursy organizowane przez uczelnie wyższe. Koszty doskonalenia powinien, zdaniem nauczycieli, ponosić pracodawca. Doskonalenie zawodowe postrzegano jako wymuszone przez reformę szkolnictwa, nowy system awansu zawodowego oraz sytuację na rynku pracy. Nauczyciele częściej doskonalili się zatem z obawy przed utratą pracy niż z własnego przekonania.