Celem badania było zdiagnozowanie sytuacji szkolnej dzieci z uszkodzonym słuchem w aspekcie uzyskiwanego przez nie powodzenia w nauce. Badaniem objęto 105 uczniów z wadą słuchu z klas I-VIII szkół podstawowych w województwie białostockim. Podstawą określania osiągnięć szkolnych były oceny końcoworoczne. Wśród badanych było 13,33% uczniów bardzo dobrych (średnia 5,5-5,0), 25,71% dobrych (4,9-4,0), 28,57% średnich (3,9-3,0), 32,38% słabych (2,9-2,0). Uwarunkowania osiągnięć szkolnych podzielono na: wewnętrzne – cechy badanych związane z uszkodzeniem słuchu, cechy pozadysfunkcjonalne; zewnętrzne – środowisko rodzinne, rówieśnicze, rewalidacyjne, szkolne. Stwierdzono, że cechy dysfunkcjonalne uczniów miały wpływ na powodzenie szkolne – im wyższy był poziom motywacji do nauki, koncentracji uwagi i rozumienia treści programowych, tym lepsze wyniki. Wśród uwarunkowań zewnętrznych największe znaczenie miało środowisko rodzinne; lepsze wyniki osiągały dzieci rodziców o wyższym poziomie wykształcenia, dzieci rodziców utrzymujących systematyczny kontakt ze szkołą, mające w domu miejsce do nauki, zapewnioną pomoc w pracy domowej. W środowisku rówieśniczym do powodzenia w nauce przyczyniała się akceptacja kolegów. W środowisku rewalidacyjnym najistotniejszy wpływ miały: czas trwania zajęć rewalidacyjnych – lepsze wyniki uzyskiwały dzieci, których czas zajęć był określany przez rodziców jako optymalny; rezultaty osiągane przez dzieci w trakcie realizacji zajęć – do uczniów dobrych i bardzo dobrych częściej należały dzieci uzyskujące wyniki bardzo dobre i dobre rezultaty podczas zajęć; fakt korzystania z aparatu słuchowego – dzieci mające aparaty stanowiły większość uczniów o średniej powyżej 3,0. W środowisku dydaktycznym najbardziej istotny wpływ miał udział dzieci w zajęciach pozalekcyjnych; lepsze wyniki uzyskiwali uczniowie szkół bardzo dużych; nieznaczny wpływ miało wykształcenie nauczycieli.