Przedmiotem badania była charakterystyka zjawiska wypalenia zawodowego wśród nauczycieli klas I-III. W badaniu wzięło udział 529 nauczycieli. Uczestnikami badania byli także dyrektorzy 101 wielkomiejskich, miejskich i wiejskich szkół podstawowych. Na ogół nauczyciele oceniali swój stopień wypalenia zawodowego jako niski – taką opinię wyraziło 402 respondentów. Podobnego zdania było 366 dyrektorów. 331 nauczycieli i 320 dyrektorów twierdziło, że nie brakuje im cierpliwości w kontaktach z uczniami. 351 nauczycieli i 335 dyrektorów nie miało również problemów z utratą energii i chęci do pracy w szkole. 386 nauczycieli i 349 dyrektorów rzadko odczuwało przygnębienie, a odpowiednio 379 i 361 nieczęsto stresowało się w pracy z dziećmi. 457 nauczycieli i 402 dyrektorów przyznało się do rzadkiego przedmiotowego traktowania uczniów. 328 nauczycieli i 237 dyrektorów oceniło jako średnią częstotliwość przejawianego zmęczenia w pracy. Drugi etap badania badaczka zrealizowała w 2011 roku. W ramach tej części przeprowadziła 38 wywiadów z nauczycielami wczesnej edukacji pracującymi w szkołach wielkomiejskich. Bez względu na staż pracy nauczyciele na ogół nie odczuwali u siebie wypalenia zawodowego, ale jednocześnie byli świadomi zagrożenia i czynników wywołujących ten syndrom.