Badanie przeprowadzono w celu odpowiedzi na następujące pytania: Jaka jest sytuacja absolwentów studiów doktoranckich w zakresie pracy zawodowej, a więc czy i gdzie pracują, na jakich stanowiskach itd.? Czym się kierują, podejmując pracę? Jaki jest stopień zaawansowania ich prac doktorskich i z czego wynikają ewentualne opóźnienia? Badanie miało charakter pilotażowy (próbę ograniczono do absolwentów tylko jednej uczelni). Do zebrania materiału posłużono się ankietą pocztową. Ogółem wysłano 364 kwestionariusze i uzyskano zwrot od 133 osób (38,2%) – w tym od czterech osób, które jeszcze nie ukończyły studiów doktoranckich. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że około trzech czwartych respondentów znalazło pracę na pełnym etacie i zdecydowana większość wykonywała pracę naukowo-dydaktyczną, naukową lub dydaktyczną w instytucji akademickiej (zgodnie ze zgromadzonym materiałem około dwóch trzecich ankietowanych absolwentów studiów doktoranckich, którzy podjęli pracę w nauce, było zatrudnionych na stanowisku adiunkta, a niemal wszyscy pozostali w zbliżonych proporcjach – na stanowiskach asystenta lub wykładowcy). Okazało się, że wśród osób pracujących poza nauką m.in. sześciu badanych zajmowało kierownicze stanowiska w administracji państwowej lub w wielkich zakładach pracy. Na podstawie udzielonych odpowiedzi ustalono, że najczęstszym motywem podejmowania pracy naukowej była możliwość rozwijania swoich zainteresowań (74%). Zwrócono uwagę, że stosunkowo niewielu respondentów podjęło pracę naukową z powodu jej wysokiego prestiżu (14%) czy możliwości kontaktu z ciekawymi ludźmi (14%). Dodatkowo wykazano, że na 125 osób, które odpowiedziały na pytanie dotyczące stopnia zaawansowania pracy doktorskiej, dwie trzecie uzyskały już stopień doktora, 10% otrzymało recenzję, czekało na nią lub wprowadzało poprawki po przeczytaniu pracy przez promotora; co piąty badany przyznał się do większych opóźnień.