Celem badań była weryfikacja jakości życia studentów w kontekście stylu radzenia sobie ze stresem. W badaniach istotne okazało się także powiązanie stylów radzenia sobie ze stresem z cechami socjodemograficznymi. Łącznie przebadano 173 studentów (129 kobiet, 44 mężczyzn). Studiowali oni na wybranych kierunkach medycznych i humanistycznych na dwóch uczelniach: Akademii Medycznej w Lublinie (69% badanych; kierunki: analityka, wydział lekarski, farmacja) oraz na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej (31%; kierunki: socjologia, filozofia). W badaniach wykorzystano Skalę Sposobów Radzenia Sobie ze Stresem (oprac. Folkman i Lazarus), a także The MOS 36-item Short-Form Health Survey, dzięki któremu pozyskano dane o jakości życia badanych. Dane z badań opracowano na podstawie obliczeń statystycznych (pakiet statystyczny STATISTICA 5.0) z wykorzystaniem metod nieparametrycznych: test Manna-Whitneya oraz korelacja rang Spearmana. Zastosowano także regresję wielokrotną krokową. Wyniki badań wskazują na związki i zależności w różnicach w zakresie jakości życia i radzenia sobie ze stresem a rodzajem uczelni, na których studiuje wybrana grupa osób. Studentów z uczelni medycznej charakteryzuje niższa jakość życia psychicznego. Rzadziej jest też przez nich stosowana strategia radzenia sobie ze stresem zorientowana problemowo. Okazuje się, że studenci kierunku lekarskiego odznaczają się niższym poziomem przejawianego optymizmu niż pozostali badani z uczelni o profilu medycznym. Zbadano także korelację pomiędzy przedmiotem badań a rokiem studiów (im starszy rocznik, tym częściej stosowana jest strategia problemowa, a rzadziej emocjonalna) oraz płcią (u kobiet dominuje strategia zorientowana emocjonalnie).