Badanie przeprowadzono w celu analizy jakości życia dzieci i młodzieży z otyłością prostą. W badaniu uczestniczyło 150 osób w przedziałach wiekowych: 12-14, 15-16 oraz 17-19 lat (kryterium doboru stanowiło BMI wynoszące 75-90 centyli oraz powyżej 90 centyla). Badaniem objęto także grupę kontrolną, liczącą 150 osób bez otyłości (BMI w przedziale 25-75 centyl). Do zebrania materiału posłużono się autorską ankietą skonstruowaną w oparciu o PedsQL 4.0 Generic Core Scale (Pediatric Quality of Life Inventory). W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że 71% respondentów z otyłością nie oceniało swojego stanu jako wymagającego leczenia oraz nie traktowało otyłości jako choroby. Okazało się, że niemal połowa badanych z grupy eksperymentalnej oraz grupy kontrolnej (odpowiednio 48% i 54%) określiła swoje dotychczasowe życie jako udane (za nieudane uznało je odpowiednio 11% i 4% osób). Ustalono również, że ankietowani podkreślali duże znaczenie spełniania niezbędnych warunków, takich jak: dobra sytuacja materialna i mieszkaniowa, szczęście rodzinne, wykształcenie, praca zawodowa rodziców czy akceptacja społeczna.