Badanie przeprowadzono w celu analizy zależności oceny czasu potrzebnego na przebycie danej drogi od jej kształtu. Weryfikacji poddano hipotezę, że zmiana kształtu drogi spowoduje zmianę w ocenie czasu potrzebnego na jej przebycie, a wpływ ten będzie silniejszy u młodszych dzieci. W badaniu wzięły udział dzieci mieszkające w Krakowie i uczęszczające do krakowskich szkół oraz przedszkoli (N = 64). Respondenci pochodzili z pełnych rodzin oraz nie wykazywali widocznych przejawów zaburzeń w sferze poznawczej i emocjonalno-społecznej. Badanych podzielono na cztery grupy wiekowe: 3;3-3;9, 6;3-6;0, 9;3-9;9 oraz 15;3-15;9. W badaniu posłużono się metodą eksperymentu. Zadaniem respondentów było wskazanie czasu odpowiedniego do przebycia ośmiu różnych dróg. W wyniku przeprowadzonego badania odnotowano trzy prawidłowości rozwojowe związane z uwzględniem wskazówek przestrzennych w szacowaniu czasu potrzebnego na przebycie drogi: odejście od postrzegania zmiany długości na skutek zmiany kształtu, zwracanie w coraz większym stopniu uwagi na stopień trudności drogi oraz wydłużanie czasu potrzebnego na przebycie drogi wraz z komplikowaniem się jej kształtu. Stwierdzono również, że na ocenę czasu długość drogi wpływała silniej niż jej kształt.