Przedmiotem badań była efektywność rozwoju kompetencji gramatycznej u badanych. Celem badań było porównanie osiągniętego poziomu kompetencji i performancji gramatycznej uczniów kształcących się w systemie dwujęzycznym z poziomem studentów i uczniów klas z rozszerzonym programem nauki języka niemieckiego. Badaniami objęto uczniowie z trzech ośrodków kształcenia bilingwalnego: 30 osób z trzeciej klasy liceum w Raciborzu (Gruppa R), 30 uczniów trzeciej klasy liceum w Kędzierzynie-Koźlu (Gruppa K), 30 osób z trzeciej klasy liceum w Zabrzu (Gruppa Z). Ponadto do grupy kontrolnej włączono uczniów z dwóch liceów ogólnokształcących (40 osób) oraz studentów pierwszego roku germanistyki Uniwersytetu Śląskiego (50 osób). W badaniach wykorzystano test złożony z kilkunastu zdań zawierających błąd gramatyczny bądź złą konstrukcję. Zadaniem badanych było naniesienie korekty oraz skomentowanie, np. na czym polegała usterka. Hipotezy brzmiały następująco: uczniowie kształceni dwujęzycznie dysponują wysokim poziomem kompetencji gramatycznej; uczniowie liceum z rozszerzonym programem nauki języka niemieckiego i studenci filologii germańskiej dysponują większym zakresem wiedzy deklaratywnej na temat testowanych struktur gramatycznych. Wnioski z badań dotyczyły kilku zakresów zagadnieniowych: zdolności identyfikacji błędu (np. poziom kompetencji gramatycznej dotyczącej składni języka niemieckiego był wyższy u uczniów klas bilingwalnych); zakresu wiedzy deklaratywnej (niższy poziom osiągnęli uczniowie klas dwujęzycznych); umiejętności korekty błędnych konstrukcji (pomimo braku wiedzy deklaratywnej u uczniów klas bilingwalnych dokonali oni korekty błędnych struktur).