Celem badania było poznanie działań podejmowanych w celu zwiększenia kwalifikacji nauczycieli pracujących z dziećmi niesłyszącymi. Badaniem objęto wszystkie szkoły podstawowe dla dzieci z uszkodzonym słuchem w Polsce (39 placówek). Poczynione obserwacje oraz przeprowadzone rozmowy pozwoliły stwierdzić, że absolwenci wydziału pedagogiki specjalnej, kierunku surdopedagogika, byli przygotowani do pracy na szczeblu nauczania początkowego w stopniu zadowalającym. Otrzymywali oni bogatą wiedzę teoretyczną na temat rodzajów upośledzenia, rozwoju dzieci z wadą słuchu, zasad ich rewalidacji i metod pracy wychowawczej i dydaktycznej. Z kolei przygotowanie przyszłych nauczycieli do pracy w klasach wyższych szkoły podstawowej w zakresie metodyki uznano za niewystarczające. Zbyt krótko trwająca praktyka odbywała się w losowo wybranych klasach, lekcje zaś i hospitacje prowadzone były w ramach przypadkowo wybranych przedmiotów. Przygotowanie merytoryczne z zakresu poszczególnych dyscyplin nauczania ograniczało się jedynie do wiedzy wyniesionej ze szkoły średniej, bez dokładnego poznania charakteru dyscypliny, historii jej rozwoju oraz celów i metod jej nauczania.