Celem badania była diagnoza dostępności do oświaty osób zamieszkujących obszary wiejskie. Badaniem objęto 621 wiejskich gospodarstw domowych z czterech (dobranych w sposób celowy) powiatów województwa lubelskiego. Do zebrania materiału posłużono się kwestionariuszem ankiety. Zgodnie z uzyskanymi odpowiedziami okazało się, że najbardziej niekorzystnym czynnikiem utrudniającym dostęp do edukacji była gorsza sytuacja materialna rodzin wiejskich (36,2% ankietowanych wskazało tę przyczynę jako najbardziej ograniczającą). Ustalono również, że dzieci zamieszkujące obszary wiejskie rzadko korzystały z zajęć pozaszkolnych (jednocześnie ci uczniowie, którzy na nie uczęszczali, wybierali języki obce oraz zajęcia sportowe). Okazało się, że w ocenie niemal połowy respondentów (43%) dostęp do edukacji poprawił się w porównaniu z okresem sprzed 1989 roku (przeciwnego zdania było 28,6% osób, których zdaniem dostęp do edukacji się pogorszył). Dodatkowo wykazano, że według badanych największym negatywnym skutkiem przeprowadzonej reformy był wzrost kosztów kształcenia (ponadto wskazywano wzrost zagrożeń dla dzieci oraz dużą odległość od szkół).