Badanie przeprowadzono w celu diagnozy postawy ciała u dzieci między 6. a 10. rokiem życia. Próbę badawczą stanowiło 76 dzieci z dwóch szkół podstawowych i dwóch przedszkoli w Mławie. Każde dziecko poddano badaniu dwa razy – w wieku 6 lat oraz po 3 latach nauki w szkole. W badaniu posłużono się wzrokową analizą wybranych elementów budowy i postawy ciała z wykorzystaniem zmodyfikowanego punktowania według Kasperczyka, Nowojorskiego Testu Klasyfikacji Postawy Ciała oraz Szczegółowej Oceny Postawy opracowanej przez Zeyland-Malawkę. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że przed rozpoczęciem nauki szkolnej postawa bardzo dobra lub dobra występowała u 41,47% respondentów, po trzech latach natomiast odsetek uczniów z taką postawą wynosił 26,83%. Odnotowano, że tendencja wzrostowa częstości i nasilenia wad postawy dotyczyła m.in.: pochylenia barków w płaszczyźnie strzałkowej (pogorszenie o 27,78% u chłopców i 13,04% u dziewcząt), odstających łopatek (odpowiednio u 22,22% i 17,39%), nieprawidłowego wysklepienia klatki piersiowej (27,78% i 4,35%), pleców okrągłych (16,66% i 4,35%), pleców wklęsłych (27,77% i 17,39%), brzucha wysuniętego do przodu (u chłopców o 22,22%), pochylenia głowy w płaszczyźnie czołowej (u chłopców 16,66%). Jednocześnie zaobserwowano poprawę w badanej grupie takich wad jak: asymetria barków (u chłopców o 11,11%), brzuch wysunięty do przodu (u dziewcząt o 8,7%) oraz kolana koślawe (poprawa u 1 uczennicy).