Celem badania było określenie realizacji programu plastyki w wyższych klasach szkoły podstawowej. Założono przede wszystkim, że o realizacji programu decyduje nauczyciel specjalista dysponujący pracownią. Badanie składało się z czterech etapów. I etap: 1987 r., analiza ankiet z województw nowosądeckiego, tarnowskiego, krakowskiego. Potwierdzono trudną sytuację lokalową w nauczaniu plastyki. We wszystkich badanych szkołach nie było wyposażenia dydaktycznego do rysunku, malarstwa, rzeźby i grafiki. Co dziesiąta szkoła w województwie nowosądeckim i tarnowskim, a co piąta w krakowskim posiadała pracownię plastyczną. II etap zrealizowano w 1988 r., badano wpływ czynników środowiskowych i warunków pracy szkoły na realizację programu plastyki według nauczycieli. W opinii 80% nauczycieli niemożliwa jest realizacja technik graficznych i rzeźbiarskich z powodu niedostatecznego wyposażenia pracowni. Największe braki w pomocach dydaktycznych nauczyciele wymieniają w zakresie: liternictwa, grafiki, perspektywy i wiedzy o sztuce. III etap miał miejsce w 1989 r.; na podstawie badania uznano, że nauczyciel ma decydujący wpływ na wyniki uczniów i realizację programu plastyki w szkołach. IV etap odbył się w 1990 r.; zinwentaryzowano wzorcowe pracownie plastyczne.