Przedmiotem badania był poziom sprawności fizycznej i witalności młodzieży szkolnej, a także związek tych wartości z aktywnością fizyczną badanych. Do badania zakwalifikowano 2919 uczniów ze 140 klas szkolnych – od pierwszej klasy gimnazjum do pierwszej klasy w szkołach ponadgimnazjalnych. Do zebrania materiału badawczego wykorzystano anonimowy kwestionariusz ankiety. W badanej próbie znalazło się 47,4% chłopców. Odsetek uczniów pochodzących z miast wynosił 67,5%. Na podstawie wyników badania odnotowano korelację wysokiego poziomu aktywności fizycznej ze sprawnością fizyczną i zwiększeniem energii życiowej. Ponad 75% respondentów uznało swój poziom sprawności fizycznej za dobry albo bardzo dobry. Odnotowano ponadto, że odsetek nastolatków spełniających kryterium MVPA = 7 dni wynosił 18,3% i był większy u chłopców niż dziewcząt (odpowiednio: 25,4% i 11,8%), także wśród młodszych uczniów niż starszych (odpowiednio: 21,7% i 14,5%). Fakt, że polska młodzież szkolna nie osiąga wymaganego poziomu aktywności fizycznej, był zgodny z wynikami innych badań, przeprowadzonych na podobnych próbach młodzieży. Wyniki badania wykazały także, że 42% młodszych uczniów oraz 36% starszych uważało poprawę sprawności fizycznej za bardzo ważną. Tym samym sformułowano wniosek, że postrzeganie poprawy sprawności fizycznej jako ważnej jest najistotniejszym predykatorem osiągania rekomendowanego poziomu aktywności fizycznej wśród chłopców (wśród dziewcząt z aktywnością fizyczną silniej korelowała witalność).