Celem badania było: porównanie wyników sprawności fizycznej testu Eurofit dzieci z wybranych krajów europejskich z dziećmi z Poznania (próba charakteryzująca populację dzieci wielkomiejskich w Polsce) oraz wstępne opisanie trendów rozwojowych wybranej próby z polskiej młodzieży wielkomiejskiej. Do porównania wykorzystano wyniki kilkunastoletnich badań koordynowanych przez Komitet Badań nad Sportem przy Radzie Europejskiego Komitetu Rozwoju Sportu, prowadzonych w celu stworzenia zunifikowanego zestawu testów Eurofit. Badanie przeprowadzono w pięciu wybranych losowo szkołach podstawowych Poznania (SP nr 16, 49, 66, 83 i 89). Objęto nim uczniów klas IV-VIII w wieku 10-15 lat: 416 chłopców i 388 dziewcząt oraz 184 chłopców i 172 dziewczęta w tym samym wieku, realizujących poszerzony program wychowania sportowego o specjalności lekka atletyka (klasy sportowe). W zakres badań weszły pomiary antropometryczne (wysokość ciała, masa ciała, grubość fałdów skórno-tłuszczowych) oraz próby sprawności fizycznej, przeprowadzone zgodnie z założeniami Europejskiego Testu Sprawności Fizycznej „Eurofit” (próba szybkości ruchowa kończyny górnej, próba gibkości, próba siły eksplozywnej kończyn dolnych, próba siły statycznej ręki, próba siły tułowia, próba siły funkcjonalnej ramion, próba szybkości i zwinności). Stwierdzono, że młodzież poznańska na tle swoich rówieśników z innych krajów europejskich charakteryzuje się raczej zbliżoną do przeciętnej wysokością i masą ciała. Posiadała jednak zarówno w przypadku chłopców, jak i dziewcząt zdecydowanie duże otłuszczenie ciała – dotyczyło to także uczniów klas sportowych. W zakresie rozwoju motorycznego u ogółu (klasy niesportowe) obserwowano dużą siłę tułowia, dobrą siłę eksplozywną kończyn dolnych oraz małą siłę funkcjonalną i statyczną ramion. Badana młodzież ustępowała europejskiej w zakresie siły mięśniowej kończyn górnych, mającej charakter statyczny, jednak w próbach o charakterze dynamicznym uzyskiwała bardzo dobre wyniki. Młodzież nie odbiegała od porównywanych grup w zakresie gibkości tułowia oraz zwinności i szybkości ruchów. Chłopcy i dziewczęta z klas sportowych osiągali z reguły lepsze rezultaty niż ogół młodzieży. W próbie siły funkcjonalnej i gibkości tułowia grupa ta wykazywała przewagę nad rówieśnikami z innych krajów Europy.