Przedmiotem badania było powiązanie agresywności i ulegania agresji u dzieci w wieku szkolnym z wartościami cenionymi przez ich rodziców, przy uwzględnieniu poziomu ich wykształcenia. Badanie zostało zrealizowane w ramach jednego z podtematów programu CPBP.08.03.III.4 na zlecenie IPSiR UW. Badaniem objęto 177 uczniów klas drugich (27 uczniów), czwartych (68), szóstych (45) i ósmych (37) szkoły podstawowej w mieście wojewódzkim średniej wielkości (łącznie 96 dziewcząt i 81 chłopców) oraz ich matki i 135 ojców. Klasy zostały wylosowane do szerszego programu badawczego ze szkoły w dzielnicy o bardzo zróżnicowanym środowisku. Wartości rodzicielskie zdefiniowano tak samo jak u Koralewicz-Zębik (1982) i Skarżyńskiej (1990), przy czym pomiaru dokonano za pomocą kwestionariusza własnej konstrukcji. Pomiar funkcjonowania społecznego badanych dzieci przeprowadzono z wykorzystaniem techniki nominacyjnej – otrzymali oni zestaw 12 pytań, w odpowiedzi na które mieli wskazać osoby z ich klasy pasujące do podanych opisów. Do wyznaczenia dwuczynnikowej struktury wartości rodziców (dojrzałość – konformizm) zastosowano analizę statystyczną z rotacją Varimax. Wyniki badań ukazały, że: 1) nowa technika pomiaru wartości pozwoliła wyodrębnić dwa czynniki – dojrzałość oraz konformizm zachowania dziecka; 2) im wyższe było wykształcenie matek i ojców, tym słabsze było oczekiwanie konformizmu w zachowaniu dziecka; 3) jeżeli matka i/lub ojciec wymagali od syna dojrzałości zachowania, syn wykazywał oznaki przystosowania społecznego – nie był agresywny (w przypadku wymagania ze strony ojca był też dodatkowo popularny wśród rówieśników), co sugeruje uniwersalny i regulacyjny (w przypadku chłopców) charakter wartości wyznawanych przez rodziców; 4) w świetle uzyskanych rezultatów wpływ wartości rodziców na badane dziewczęta nie był jednoznaczny; córki matek preferujących dojrzałość i matek preferujących konformizm wykazywały cechy nieprzystosowania społecznego – były napastliwe w stosunku do rówieśników.