Celem badania było uzyskanie danych pozwalających na analizę porównawczą warunków nauki w szkołach publicznych i niepublicznych. Badaniem objęto grupy reprezentatywne dla ogólnopolskich zbiorowości publicznych, pełnooddziałowych szkół miejskich i wiejskich oraz wszystkie pełnooddziałowe szkoły niepubliczne. Uzyskano informacje o usytuowaniu szkół w miejscowościach według liczby mieszkańców, źródłach finansowania szkół, liczbie uczniów, zmianowości nauki, budynkach i instalacjach, urządzeniach sanitarnych. Przeprowadzono analizę porównawczą wyników uzyskanych dla każdej z badanych grup. Publiczne szkoły miejskie były to przeważnie duże, ponad miarę zatłoczone placówki (średnio 750 uczniów, 26 w klasie), ze zmianowością nauki jako regułą (80% szkół). Mieściły się w większości (dwie trzecie) w budynkach zaprojektowanych jako szkoły, w pełni wyposażonych w instalacje, lecz wyeksploatowanych, wymagających remontu. Publiczne szkoły wiejskie były placówkami mniejszymi, mniej zatłoczonymi (200 uczniów, 18 w klasie), w 35% pracującymi w systemie zmianowym nauki, zajmującymi budynki typowe, lecz wymagające remontu, nierzadko bez instalacji (11% bez bieżącej wody, 16% bez kanalizacji). Szkoły niepubliczne, powstałe jako alternatywne do szkół państwowych, miały być pozbawione tych mankamentów i w dużej mierze tak się stało. Dzieci miały zapewniony komfort przestrzenny (średnio 150 uczniów w szkole, mało liczne klasy – średnio 13 uczniów; nauka bez zmianowości), osiągnięty został także komfort odnośnie do zaspokojenia potrzeb higienicznych. Dobry był zazwyczaj stan techniczny budynków ( były to prawie zawsze budynki zaadaptowane do prowadzenia w nich nauki).