W kwestionariuszu, rozesłanym do 266 gimnazjów, pytano o organizację szkoły, warunki w pomieszczeniach do nauki i wychowania fizycznego, dojazd uczniów do szkoły, korzystanie przez uczniów ze świetlicy, warunki i zakres dożywiania w szkołach oraz opieki medycznej. 56,8% badanych gimnazjów znajdowało się w miastach, pozostałe – na wsi. 7,5% funkcjonowało jako samodzielne placówki. Blisko 40% gimnazjów znajdowało się w budynkach sprzed 1960 roku, a blisko co piąta szkoła – w budynkach sprzed drugiej wojny światowej. Dwa gimnazja wiejskie nie miały kanalizacji, a jedno – dostępu do bieżącej wody. Ciepłej wody brakowało w 17,2% szkół miejskich i 20% wiejskich. Stan techniczny 35,3% szkół był zadowalający, a 13,2% budynków wymagało kapitalnego remontu. Średnio w jednej klasie gimnazjalnej uczyło się 24 uczniów, w 35% przypadków – więcej niż 26 osób (oddziały te przekraczały limit ustanowiony przez Ministerstwo Edukacji Narodowej). W mieście do 72,8% gimnazjów dojeżdżało 27,9% uczniów, a na wsi – do 86,1% szkół 51,6% uczniów. 39,1% dojeżdżających do szkół w mieście korzystało z komunikacji miejskiej, 16,1% z komunikacji PKS. Na wsi z komunikacji PKS korzystało 25,6% uczniów, tyle samo – z autobusów PKS wynajętych przez szkołę, 13,9% – z autobusów szkolnych, 4,5% – ze środków komunikacji miejskiej. 66,3% uczniów z miasta i 95,4% ze wsi korzystało z finansowania dojazdów przez samorząd terytorialny; 27,3% uczniów z miasta i 2,3% ze wsi dojazdy finansowali rodzice. W mieście pełne obiady oferowało 72,2% szkół, posiłki jednodaniowe – 25,2%, napoje – 41,7%. Na wsi pełne obiady można było zjeść w 27% szkół, posiłki jednodaniowe – w 43,3%, napoje oferowało 53,9% szkół. W 94% placówek miejskich i 60% wiejskich zatrudniano pielęgniarkę.