Celem badania było prześledzenie możliwości w przystosowaniu chorych dzieci na podstawie obrazu choroby i ewentualnych wskazań terapeutycznych. Szukano odpowiedzi na następujące pytania: jakie informacje i z jakich źródeł są korzystne dla dziecka, na czym polega oddziaływanie przystosowawcze obrazu własnej choroby, jak można wykorzystać modele obrazu własnej choroby w dalszej rewalidacji dzieci. Przebadano 26 dzieci – 11 dziewczynek i 15 chłopców – w wieku od 6 do 10 lat. Dzieci przebywały na Oddziale Dziecięcym Centralnego Szpitala Klinicznego MSW w Warszawie. 14 dzieci pochodziło z Warszawy, a 11 z mniejszych miast; jedno dziecko pochodziło ze wsi. 16 badanych uczęszczało do klas I-IV szkoły podstawowej. 23 dzieci pochodziło z rodzin pełnych, 3 – z rozbitych albo rekonstruowanych. 7 matek i 4 ojców chorych dzieci miało wykształcenie wyższe i średnie ogólnokształcące. Wykorzystano następujące narzędzia badawcze: Krótką Skalę Inteligencji M. Choynowskiego, skalę Bineta, Termana, Skalę Jawnego Niepokoju M. Choynowskiego i E. Skrzypek, dla młodszych dzieci: rysunki tematyczne, scenotekst Chory miś, rozmowę o chorobie i szpitalu; dla starszych dzieci: rozmowę na temat choroby i wzorcowego szpitala dla dzieci. Dzieci były hospitalizowane na oddziale z powodu chorób: układu pokarmowego (13), układu moczowego (3), układu oddechowego (3), układu nerwowego (7). Za najbardziej wiarygodne źródła informacji o chorobie dzieci uznają rodziców i lekarzy. Po rozstaniu z rodzicami dzieci w szpitalu ujawniały zachowania obronne patologiczne: zamykały się w sobie, płakały, wpadały w smutek itp. Dzieci oczekiwały, że otrzymają od rodziców gratyfikacje za szybsze przystosowanie się do warunków szpitalnych, np. spodziewały się lepszego traktowania po powrocie do domu. W szpitalu dzieci bardzo przeżywały swoje kłopoty szkolne i związane z relacjami rówieśniczymi – problemy te najczęściej spotykały się z obojętnością rodziców. Na podstawie wyników badania sformułowano następujące wnioski: należy informować rodziców o rejonowych poradniach dla dzieci, o pobycie dziecka w szpitalu, ewentualnym hospitalizowaniu, należy przygotowywać chore dziecko do powrotu do domu, informować o możliwościach rozwiązywania problemów domowych i szkolnych, należy przekonywać rodziców do odpowiedniego postępowania wychowawczego dziecka w procesie rewalidacji, należy w taki sposób wyposażać oddziały dziecięce, by mali pacjenci mogli łatwiej przystosować się do hospitalizacji.