Badanie miało na celu opis form spędzania wakacji letnich przez dzieci niewidome z placówki szkolno-wychowawczej w Laskach. Pytano: o liczbę dzieci niewidomych, które spędzają wakacje w domu rodzinnym, czy rodzice organizują dzieciom czas wolny podczas ich pobytu w domu, o formę spędzania czasu wolnego przez dzieci niewidome, podczas gdy ich rodzice są w pracy, jak dzieci organizują czas podczas wakacji, czy mają obowiązki w domu, czy dzieci wyjeżdżają na wyjazdy zbiorowe organizowane przez Ośrodek Szkolno-Wychowawczy w Laskach albo Polski Związek Niewidomych, jakie formy wypoczynku organizowane przez Polski Związek Niewidomych są najbardziej popularne wśród dzieci. W badaniu wykorzystano następujące narzędzia: sondaż diagnostyczny, obserwację, pogłębioną obserwację celową, analizę dokumentów, wywiad oraz ankietę. Przebadano 44 wychowanki Domu Dziewcząt (internatu) w Laskach, gdyż podczas wakacji dziewczęta wyjechały na kolonie do Ośrodka Rehabilitacyjno-Wypoczynkowego Polskiego Związku Niewidomych w Sobieszewie. Dziewczęta były w wieku od 8 do 21 lat, całkowicie niewidome, w pełnej normie rozwojowej. W większości badane osoby pochodziły ze środowisk robotniczych. 35 dziewcząt pochodziło z pełnych rodzin, 7 – z niepełnych, 2 – z rozbitych. Na podstawie wyników badania wyciągnięto następujące wnioski: letni wypoczynek organizowany przez ośrodek w Laskach jest podporządkowany przede wszystkim potrzebie wychowanek do spędzania wakacji w domu rodzinnym; wychowanki Domu Dziewcząt podczas wakacji spędzanych w domu są bierne, do minimum ograniczają swoją pomoc; rodzice nieracjonalnie organizują czas wolny niewidomych dzieci – np. zostawiają je same w domu bez opieki – gdyż są nieświadomi, jak wielki wpływ na rozwój dziecka ma twórczo spożytkowany wypoczynek wakacyjny; dziewczęta nie mają możliwości realizowania swoich zainteresowań podczas wakacji spędzanych w domu; niewidome dziewczęta nie korzystają z różnych form obcowania z kulturą organizowanych przez ośrodek w Laskach.