Badanie przeprowadzono na reprezentatywnej próbie losowej 1099 dorosłych mieszkańców Polski. Jego celem było poznanie sposobu, w jaki uczniowie spędzili swoje ostatnie wakacje. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że wśród 31% badanych posiadających dzieci w wieku szkolnym 47% zadeklarowało, że ich dzieci spędziły wakacje w domu, 11% zapewniło co najmniej jednotygodniowy wypoczynek części swoich dzieci, a 42% wszystkim dzieciom. Większą szansę na wypoczynek podczas wakacji miały dzieci z dużych miejscowości (77% wyjechało na co najmniej tydzień) oraz z dobrze usytuowanych rodzin (82% z rodzin o najwyższych dochodach wyjechało na co najmniej tydzień). Głównym powodem niewysyłania dzieci na wypoczynek były względy finansowe (61%), następnie brak zorganizowanego wypoczynku (35%), chęci do wyjazdu u dzieci (28%), traktowanie wakacji na równi z pobytem w domu (25%), brak czasu (20%), zapotrzebowanie na pracę dzieci w gospodarstwie domowym (20%), zbyt młody wiek dzieci (17%), praca zarobkowa dzieci (9%) i przyczyny zdrowotne (2%). W 21% gospodarstw domowych dzieci pracowały zarobkowo w czasie wakacji. Odsetek ten był zbliżony do danych uzyskanych w 2008 i 2009 roku. Aktywność zarobkowa była najczęstsza wśród uczniów w wieku 16-19 lat (30%), najrzadsza zaś wśród uczniów szkół podstawowych i gimnazjów (2% i 8%). Społeczna akceptacja pracy zarobkowej dzieci wśród dorosłych respondentów dotyczyła w większym stopniu uczniów szkół średnich (8%) niż gimnazjalistów (24%) i uczniów szkół podstawowych (2%). Odsetki osób przekonanych, że dzieci powinny pracować zarobkowo w wakacje, zmniejszały się systematycznie począwszy od 1994 roku.