Przedmiotem badania był stosunek Polaków do Dnia Dziecka oraz ich poglądy na temat wychowania. Badanie przeprowadzono na 1075-osobowej reprezentatywnej próbie losowej dorosłych mieszkańców Polski. 59% ankietowanych posiadających dzieci poniżej 19. roku życia (N = 434) zadeklarowało, że zamierza uczcić Dzień Dziecka, 26% nie zamierzało tego czynić, a 15% nie podjęło jeszcze decyzji. Chęć uczczenia Dnia Dziecka częściej deklarowali respondenci o wyższym wykształceniu, mieszkańcy miast i nieco częściej – mężczyźni oraz rodzice dzieci w wieku przedszkolnym. Wśród osób zamierzających uczcić to święto (N = 255) większość chciała kupić dziecku prezent (79%) lub wybrać się gdzieś z dzieckiem (52%) – ten ostatni sposób spędzenia 1 czerwca był popularniejszy wśród rodziców z wyższym wykształceniem i osób mieszkających w dużych miastach. Większość rodziców nie zamierzała natomiast dawać dzieciom z tej okazji pieniędzy (88%) ani uwolnić od codziennych obowiązków (62%). Rodzice zapytani o najodpowiedniejszy ich zdaniem sposób radzenia sobie z nieznośnym/niegrzecznym dzieckiem, najczęściej deklarowali, że jest to: poświęcanie dziecku większej uwagi (72%); tłumaczenie dziecku, że źle postępuje (69%); wskazywanie dziecku pozytywnych wzorów do naśladowania (46%) oraz chwalenie dziecka, gdy jest grzeczne (33%). Do zdecydowanie mniej popularnych metod należały kary: zabieranie dziecku czegoś, na co ma ochotę (17%); ograniczanie kieszonkowego czy wyznaczanie dodatkowej pracy do wykonania (po 13%) oraz bicie dziecka (9%). Opinie w tej kwestii różnicowały wiek dziecka i wykształcenie rodzica – im starsze było dziecko oraz im wyższe wykształcenie rodziców, tym częściej wskazywano na poświęcanie dziecku większej uwagi. Z kolei tłumaczenie oraz wskazywanie pozytywnych wzorów częściej wybierali młodsi respondenci. Pozbawianie dziecka jakiejś małej przyjemności proponowali raczej badani o wyższym wykształceniu i mieszkańcy dużych miast. Bicie dzieci było popularniejsze wśród osób z niższym wykształceniem i wśród gospodyń domowych (25%). Najrzadziej wybierali tę opcję mieszkańcy małych miasteczek. Zgodnie z wynikami ankiety większość respondentów wychowywana była według odmiennych norm – 44% zadeklarowało, że gdy byli niegrzeczni jako dzieci, otrzymywali lanie; 35% badanych zabraniano czegoś, na co mieli ochotę; 33% otrzymywało dodatkową pracę do wykonania. Jednocześnie 40% respondentów wskazywano pozytywne wzorce do naśladowania; 30% chwalono, gdy byli grzeczni; w 27% przypadków poświęcano badanym więcej uwagi. Wśród respondentów karconych za pomocą bicia znajdowało się nieco więcej zwolenników tej metody wychowawczej, lecz jedynie o trzy punkty procentowe. Zdaniem badanych najgorzej na wychowanie dziecka wpływają: brak kontroli nad tym, co robi (48%); zbyt rzadkie rozmowy z dzieckiem o jego problemach (46%) oraz zaspokajanie wszystkich zachcianek dzieci (42%). Pierwsza trójka najpopularniejszych odpowiedzi oddaje generalny stosunek badanych do wychowania – wśród poważnych błędów wychowawczych znajdywały się zarówno błędy związane z nadmierną surowością (brak czułości – 35%, częste bicie – 16%, zbytnia surowość – 13%, zbyt częste pouczanie i strofowanie dzieci – 7%, ograniczanie swobody – 4%), jak i błędy związane z „psuciem dzieci” (nadmierna pobłażliwość – 32%, nadmierne chwalenie dzieci – 20%, przesadna opiekuńczość – 12%), choć te ostatnie rzadziej. W kwestii bicia dzieci można zauważyć pewną niespójność – choć tylko 9% uznało je za adekwatną metodę wychowawczą, jedynie 16% nie podzielało opinii, że częste bicie nie jest błędem wychowawczym. Szkodliwość bicia częściej dostrzegali młodsi respondenci, braku kontaktu z dzieckiem – mieszkańcy większych miast, a braku kontroli – mieszkańcy wsi. Wśród osób uznających dawanie dzieciom pieniędzy za słuszne (N = 414) większość pochwalała przyznanie kieszonkowego (72%), by uczcić ważny dzień w życiu dziecka (54%) i zamiast prezentu (37%).