Badanie przeprowadzono na reprezentatywnej próbie losowej 937 dorosłych mieszkańców Polski. Jego celem było poznanie sposobu, w jaki uczniowie spędzili swoje ostatnie wakacje. 56% rodziców i opiekunów wysłało swoje dzieci na krótsze bądź dłuższe wakacje, przy czym tylko 46% wysłało je na wakacje co najmniej jednotygodniowe (w stosunku do 2005 roku wzrost o 8 pkt proc.). 10% gospodarstw domowych zapewniło wakacje części uczniów (dla 9% były to wakacje co najmniej tygodniowe), a 34% rodzin przyznało, że nie wysłało żadnego dziecka na wakacje (45% nie wysłało żadnego dziecka na co najmniej tydzień i był to spadek o 9 pkt proc. w porównaniu z poprzednią edycją badania). Po raz kolejny porównanie uzyskanych wyników z wcześniejszymi edycjami badania ujawniło, że najlepsze wakacje dla uczniów miały miejsce w 1997 roku (niemal połowa respondentów wysłała wtedy dzieci na co najmniej tygodniowy wyjazd, a tylko 2/5 nie wysłało żadnego dziecka na wakacje). Najgorsze wakacje uczniowie mieli w 1993 roku i w latach 2004 i 2005, kiedy to ponad połowa ankietowanych zadeklarowała, że wszystkie dzieci pozostały latem w domu. Szanse uczniów na dłuższe wakacje były tym większe, im lepsza była sytuacja finansowa i materialna rodziny, im wyższe było wykształcenie ich rodziców oraz im większa była ich miejscowość zamieszkania. Uczniowie z 25% gospodarstw domowych pracowali zarobkowo w czasie wakacji. Byli to przede wszystkim uczniowie szkół średnich (33%), następnie gimnazjaliści (11%) i uczniowie szkół podstawowych (4%). Proporcje te nie uległy zmianie w porównaniu z latami 2004 i 2005. Niezmienne pozostało również społeczne przyzwolenie na pracę zarobkową uczniów w czasie wakacji. 95% respondentów nie akceptowało pracy wakacyjnej uczniów szkół podstawowych, a 66% – pracy gimnazjalistów. Natomiast 85% badanych wyraziło aprobatę dla pracy zarobkowej uczniów szkół średnich.