Badanie przeprowadzono na reprezentatywnej próbie losowej 1035 dorosłych mieszkańców Polski. Jego celem było poznanie sposobu, w jaki uczniowie spędzili swoje ostatnie wakacje. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że 48% rodzin wysłało wszystkie dzieci na co najmniej tygodniowe wakacje poza domem, 9% wysłało przynajmniej część dzieci, 43% nie zapewniło zaś wakacji żadnemu dziecku. W porównaniu z badaniem z 2009 roku nieznacznie zwiększył się odsetek uczniów, którzy spędzili wakacje poza miejscem zamieszkania. Szanse na taki wypoczynek miały częściej dzieci z największych miast (jedynie 11% pozostało na wakacje w domu), dzieci z rodzin o dobrej sytuacji materialnej oraz dzieci rodziców z wykształceniem średnim i wyższym. Najczęściej wypoczywano minimum dwa tygodnie (63%), następnie do tygodnia (29%). Najczęściej wymienianym powodem rezygnacji z wakacyjnego wypoczynku poza domem były względy finansowe (62%), następnie brak zorganizowanego wypoczynku (32%), przekonanie o możliwości wypoczywania w domu (26%), niechęć uczniów do wyjazdu (23%), zapotrzebowanie na pracę dzieci w gospodarstwie domowym (22%), brak czasu (19%), zbyt młody wiek dzieci (18%), praca zarobkowa dzieci i młodzieży (9%) i zły stan zdrowia (5%). W porównaniu z wynikami z lat 2008 i 2009 zmalała liczba uczniów, którzy pracowali w trakcie wakacji. Odsetki te wynosiły dla uczniów podstawówek – 2%, uczniów gimnazjów – 3%, dla uczniów szkół ponadpodstawowych – 18%. Pracowali najczęściej uczniowie z mniejszych miejscowości, bez znaczenia pozostawała natomiast sytuacja materialna ich rodzin. Praca uczniów ze szkół podstawowych wzbudzała sprzeciw 95% respondentów, gimnazjalistów – 28%. Z kolei pracę uczniów szkół średnich aprobowało 85% badanych.