Badanie przeprowadzono na reprezentatywnej próbie losowej 985 dorosłych mieszkańców Polski. Jego celem było poznanie sposobu, w jaki uczniowie spędzili swoje ostatnie wakacje. Wyniki ujawniły, że 43% dzieci z badanych gospodarstw domowych nie wyjechało na wypoczynek trwający przynajmniej siedem dni. 13% rodzin wysłało na wypoczynek tylko część swoich dzieci, 44% zapewniło wakacje wszystkim dzieciom. W porównaniu z poprzednią edycją badania odsetek dzieci wyjeżdżających na wakacje zwiększył się o dwa punkty procentowe, podobnie w przypadku rodzin, w których na wakacje wyjeżdżały tylko niektóre dzieci. Większą szansę na wypoczynek miały dzieci z rodzin o większych zasobach finansowych (tylko 13% z rodzin o przychodach powyżej 1500 zł na osobę nie wyjechało) oraz dzieci z miast (tylko 19% dzieci z największych miast nie wyjechało). Najczęściej wskazywanym powodem braku wyjazdu były problemy finansowe (66%, częściej o pięć pkt proc. niż przed rokiem), następnie brak zorganizowanego wypoczynku (30%, rzadziej o pięć pkt proc.), brak czasu opiekunów lub samych dzieci (26%, częściej o sześć pkt proc.) lub traktowanie wakacji na równi z wypoczynkiem w domu (26%). 19% respondentów zadeklarowało, że pomoc dzieci była potrzebna w domu lub w gospodarstwie rolnym, 17% wyraziło zaś niechęć lub brak zainteresowania wyjazdami u samych dzieci (mniej o 11 pkt proc.). 12% wskazało zbyt młody wiek dzieci, 10% pracę zarobkową, 4% zły stan zdrowia. Wakacje dzieci badanych w 2012 roku były krótsze niż w 2011 roku. 50% dzieci wyjechało na mniej więcej tydzień, a jedynie jedna trzecia na minimum dwa tygodnie (w porównaniu z 47% w 2011 roku i 63% w 2010 roku). W 19% gospodarstw domowych przynajmniej jedno dziecko pracowało zarobkowo w czasie wakacji i był to odsetek zbliżony do tych uzyskanych w 2011 i 2010 roku. Pracowali przede wszystkim uczniowie szkół średnich (26%), rzadziej gimnazjaliści (9%), najrzadziej zaś uczniowie podstawówek (1%). Były to najczęściej dzieci z miast średniej wielkości (20-100 tys. mieszkańców) oraz z rodzin średniozamożnych (501-1000 zł na osobę). Poziom akceptacji dla pracy zarobkowej dzieci zależny był od wieku osób, które ją podejmują – 95% badanych było przeciwnych pracy zarobkowej uczniów podstawówek, 70% – uczniów gimnazjów. 85% respondentów aprobowało z kolei pracę zarobkową uczniów szkół ponadgimnazjalnych.