Przedmiotem badania były: ocena polskiego szkolnictwa i społeczne poparcie dla reformy oświaty. W badaniu uczestniczyło 1138 dorosłych Polaków. Próba miała charakter losowy. Zdaniem 4% respondentów obecny system szkolnictwa był zdecydowanie dobry, a zdaniem 5% zdecydowanie zły. 54% osób stwierdziło, że szkolnictwo polskie jest raczej dobre (26%: raczej złe). 11% nie zajęło stanowiska w tej sprawie. 89% respondentów przyznało, że obecnie polskie szkoły zapewniają uczniom wychowanie religijne, a 71% – że dysponują wykwalifikowaną kadrą nauczycielską. 68% zgodziło się, że szkoły zapewniają uczniom wysoki poziom wiedzy (26%: nie), 62% – że uczą patriotyzmu (27%: nie), 62% – że współpracują z rodzicami (28%: nie). Zdaniem 55% badanych szkoły te rozwijają zainteresowania uczniów (36%: nie), według 50% uczą samodzielnego myślenia (40%: nie). Aż 45% badanych było zdania, że szkoły w Polsce nie zapewniają uczniom prawidłowej opieki zdrowotnej. Tylko co trzeci respondent uważał, że w szkole uczy się dzieci i młodzież współpracy oraz współdziałania przy rozwiązywaniu problemów. W opinii 61% badanych szkoły nie uczą radzenia sobie z problemami, jakie niesie współczesne życie. Okazało się, że respondenci z większych miast byli krytyczniej nastawieni wobec zapewniania przez szkołę wychowania religijnego i wykwalifikowanej kadry nauczycielskiej. Częściej też negatywnie oceniali współpracę szkoły z rodzicami, zapewnienie rozwoju fizycznego uczniom, odpowiedniej opieki zdrowotnej i bezpieczeństwa osobistego. Wyższe wykształcenie generowało większą skłonność respondentów do krytycznej oceny: kształtowania patriotyzmu, umiejętności samodzielnego myślenia, współpracy, radzenia sobie z problemami współczesnego świata, roli szkoły w przygotowaniu do życia w rodzinie i do aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym swojego środowiska oraz kraju. 31% badanych wyraziło opinię, że szkoły niepaństwowe są lepsze niż państwowe, ale 30% było zdania, że są takie same jak państwowe. 16% badanych było zdania, że szkoły te są gorsze niż państwowe. 23% nie potrafiło zająć stanowiska w tej kwestii. O korzyściach płynących ze szkolnictwa niepaństwowego mówili przede wszystkim: prywatni przedsiębiorcy (49%), osoby w wieku od 25 do 34 lat (48%), mieszkańcy najmniejszych miast (44%), uczniowie i studenci (42%). Okazało się przy tym, że wśród badanych określających szkoły niepaństwowe jako gorsze niż państwowe byli: robotnicy niewykwalifikowani, rolnicy, mieszkańcy wsi, osoby legitymujące się podstawowym wykształceniem i uzyskujące najniższe dochody na osobę w rodzinie. 44% respondentów deklarowało, że reforma szkolnictwa jest pilna i potrzebna, 34% zaś dostrzegało potrzebę zreformowania szkolnictwa, ale uważali przy tym, że inne sprawy kraju są ważniejsze. W opinii 8% respondentów reforma szkolnictwa nie była potrzebna, a 14% nie zajęło stanowiska w tej kwestii. Wśród badanych przekonanych o potrzebie reformy szkolnictwa byli: przedstawiciele kadry kierowniczej i inteligencji (65%), uczniowie i studenci (61%), osoby z wyższym wykształceniem (59%), prywatni przedsiębiorcy (57%), pracownicy fizyczno-umysłowi (55%), mieszkańcy dużych miast (58%), wielkich aglomeracji (59%). 53% osób o poglądach prawicowych wyrażało opinię o konieczności przeprowadzenia reformy szkolnictwa. 9% badanych zadeklarowało, że wiedzą, na czym mają polegać zmiany przewidywane przez reformę, 54% słyszało o reformie, ale nie znało dokładnie projektu zmian, 15% nie słyszało o reformie, ale wyraziło zainteresowanie zmianami, 22% z kolei ani nie słyszało o reformie szkolnictwa, ani nie wyraziło zainteresowania tą kwestią. Największe poparcie respondentów zyskały następujące projekty zmian: wynagrodzenie nauczycieli będzie zależeć od ich kwalifikacji i jakości pracy (85%), po szkole zawodowej uczniowie będą mogli uczyć się w liceum uzupełniającym kończącym się maturą (80%), zdany egzamin maturalny zapewni młodzieży wstęp na studia (bez egzaminu wstępnego, 76%), zostanie przeprowadzona wszechstronna reforma programów nauczania (72%), wynik egzaminu końcowego po gimnazjum pozwoli młodzieży wybrać albo trzyletnie liceum kończące się maturą, albo dwuletnią szkołę zawodową (71%). Reforma szkolnictwa w 24% respondentów budziła tyle samo obaw, co nadziei, w 11% raczej obawy niż nadzieje, w 39% raczej nadzieje niż obawy. Dla 16% reforma ta była obojętna, a 10% nie zajęło stanowiska w tej kwestii.