Celem badania było poznanie opinii Polaków na temat szkolnictwa i reformy edukacji. W badaniu uczestniczyło 1069 respondentów; próba miała charakter losowo-adresowy. 37% respondentów było zdania, że szkolnictwo po reformie funkcjonuje gorzej niż wcześniej, a 26% sądziło, że w polskim szkolnictwie reforma nie przyniosła żadnych zmian. Blisko co czwarty respondent nie umiał ocenić zmian. Tylko 14% badanych uważało, że reforma edukacji była korzystna dla polskiego szkolnictwa. Krytycyzmowi sprzyjało identyfikowanie się z poglądami lewicowymi, a aprobacie dla reformy – z poglądami prawicowymi. W opinii 44% ankietowanych reforma dla nich samych nie miała żadnego znaczenia; niekorzystne zmiany dostrzegało 25% badanych, korzystne – tylko 13% (18% nie miało zdania na ten temat). O korzyściach najbardziej przekonani byli uczniowie i studenci (28%). Okazało się także, że o korzystnych zmianach byli przekonani respondenci dobrze oceniający własną sytuację materialną (24%). 27% ankietowanych wprowadziłoby w polskim szkolnictwie tylko niewielkie zmiany, 24% duże, 18% jednak uważało, że nic nie należy zmieniać, a 31% nie miało własnego zdania na ten temat. O konieczności zmodyfikowania polskiego szkolnictwa byli przekonani przede wszystkim respondenci legitymujący się wyższym wykształceniem. Respondenci proponowali następujące zmiany w polskim szkolnictwie: równość szans w kształceniu dzieci z różnych środowisk: 9%, naprawa reformy i radykalna zmiana, powrót do starego systemu, likwidacja gimnazjów, nowej matury: 7%, zwiększenie wydatków na oświatę, dofinansowanie szkół, pomoc dla szkół wiejskich: 6%, podniesienie wynagrodzeń dla nauczycieli: 6%, zaniechanie likwidacji małych szkół wiejskich: 6%, modyfikacja programów nauczania, odciążenie najmłodszych uczniów, uspójnienie treści: 5%, ujednolicenie podręczników: 4%, ujednolicenie wymagań związanych z egzaminami: 3%.