Przedmiotem badania były aspiracje edukacyjne Polaków. W badaniu wzięło udział 1152 respondentów (reprezentatywna próba losowa dorosłej ludności Polski). Większość badanych uważała, że Polacy są narodem dobrze wykształconym (51%: raczej tak, 6%: zdecydowanie tak). 35% badanych jednak było przeciwnego zdania (29%: raczej nie, 6%: zdecydowanie nie). 8% ankietowanych nie miało zdania na ten temat. Żaden z respondentów nie chciałby, żeby jego córka albo syn ukończyli edukację na poziomie podstawowym. 2% badanych wybrałoby dla córki wykształcenie zasadnicze zawodowe (3% dla synów), 5% – średnie ogólnokształcące (4% dla synów), 12% – średnie zawodowe (15% – dla synów), 6% – policealne (3% – dla synów), 14% – wyższe zawodowe (26% – dla synów), a 59% – wyższe magisterskie (47% – dla synów). W rodzinach biednych tak samo aprobowano wykształcenie wyższe zawodowe dla córek jak w rodzinach bogatych (brak takiej zależności w przypadku synów). Osoby z biedniejszych rodzin częściej wybrałyby wykształcenie średnie dla swoich dzieci niż osoby z rodzin bogatych. 8% ankietowanych uważało, że wydatki na kształcenie dzieci są dla nich bardzo małym obciążeniem. Dla 33% respondentów wydatki takie są obciążeniem raczej małym, dla 41% zaś raczej dużym, a dla 18% bardzo dużym (N = 435). Największym obciążeniem były wydatki na naukę dziecka uczęszczającego do szkoły wyższej (82%: bardzo duże i duże). 15% rodziców, których dzieci uczyły się w szkołach wyższych, uważało, że wydatki na ich kształcenie są bardzo małym obciążeniem. Na obciążenie wydatkami na naukę skarżyli się najczęściej rolnicy, a najrzadziej – przedsiębiorcy. Nie stwierdzono związku statystycznie istotnego między aspiracjami edukacyjnymi rodziców a oceną kosztów kształcenia, nie było także związku między pożądanym wykształceniem dla dzieci a oceną obciążenia wydatkami na ich naukę.