Badanie przeprowadzono na reprezentatywnej próbie losowej 1235 dorosłych mieszkańców Polski. Jego celem było poznanie sposobu, w jaki uczniowie spędzili ostatnie wakacje. 43% rodzin zapewniło wszystkim dzieciom w wieku szkolnym przynajmniej jednotygodniowe wakacje poza miejscem zamieszkania, a 8% – tylko niektórym. W 49% gospodarstw domowych dzieci spędziły wakacje w domu. Wśród najważniejszych powodów rezygnacji z wyjazdu wypoczynkowego wymieniano brak pieniędzy (83%) oraz zorganizowanych form wyjazdu (26%). Na kolejnych miejscach znalazły się zbyt młody wiek uczniów (19%), zapotrzebowanie na pomoc dzieci w domu (14%), zrównanie wyjazdu wakacyjnego z odpoczynkiem w domu (5%), obowiązki szkolne (1%), stan zdrowia (1%), zostanie w domu za karę (1%). Szanse uczniów na co najmniej tygodniowe wakacje były tym większe, im lepsza była sytuacja finansowa i materialna rodziny, im wyższe wykształcenie posiadali rodzice oraz im większa była miejscowość zamieszkania. Podczas wakacji pracowało 22% uczniów szkół średnich, 8% gimnazjalistów oraz 3% uczniów szkół podstawowych. Przyzwolenie społeczne na pracę zarobkową dzieci było ściśle związane z wiekiem uczniów i nie uległo większej zmianie w porównaniu z 2001 rokiem. Niemal powszechna dezaprobata dla pracy wakacyjnej dotyczyła uczniów szkół podstawowych (96%). 74% respondentów nie aprobowało również pracy gimnazjalistów. Natomiast 79% badanych akceptowało pracę wakacyjną uczniów szkół średnich.