Badanie przeprowadzono na reprezentatywnej próbie losowej 1105 dorosłych mieszkańców Polski. Jego celem było poznanie sposobu, w jaki uczniowie spędzili ostatnie wakacje. 54% rodzin zapewniło wszystkim dzieciom w wieku szkolnym przynajmniej jednotygodniowe wakacje poza miejscem zamieszkania, w tym 44% wysłało wszystkie swoje dzieci na wypoczynek, a 10% tylko niektóre. W 46% gospodarstw dzieci spędziły wakacje w domu. Wśród najważniejszych powodów rezygnacji z wyjazdu wypoczynkowego wymieniano brak pieniędzy (85%) oraz zbyt młody wiek dzieci (21%). Na kolejnych miejscach znalazły się brak możliwości zorganizowanego wyjazdu (18%), zapotrzebowanie na pomoc dzieci w domu (11%), zrównanie wyjazdu wakacyjnego z wypoczynkiem w domu (9%), stan zdrowia (5%), obowiązki szkolne (2%) oraz zostanie w domu za karę (1%). Szanse uczniów na co najmniej tygodniowe wakacje były tym większe, im lepsza była sytuacja finansowa i materialna rodziny, im wyższe wykształcenie posiadali rodzice oraz im większa była miejscowość zamieszkania. Podczas wakacji pracowało 18% uczniów (o 4 pkt proc. więcej niż w poprzedniej edycji badania), w tym przede wszystkim uczniowie szkół średnich (30%, wzrost o 8 pkt proc.), następnie gimnazjaliści (11%, wzrost o 3 pkt proc.), na końcu zaś uczniowie szkół podstawowych (6%, dwa razy więcej niż w poprzednim roku). Przyzwolenie społeczne na pracę zarobkową dzieci było ściśle związane z wiekiem uczniów i nie uległo większej zmianie w porównaniu z poprzednią edycją badania. Niemal powszechna dezaprobata dla pracy wakacyjnej dotyczyła uczniów szkół podstawowych (96%). 60% respondentów nie aprobowało również pracy gimnazjalistów. Natomiast 90% badanych akceptowało pracę wakacyjną uczniów szkół średnich.