Badanie przeprowadzono na reprezentatywnej próbie losowej 1086 dorosłych mieszkańców Polski. Jego celem było poznanie sposobu, w jaki uczniowie spędzili ostatnie wakacje. Wyniki badania ujawniły, że 48% rodzin nie zapewniło swoim dzieciom wakacji (wzrost o osiem punktów proc. w stosunku do 2008 roku), 8% stworzyło taką możliwość tylko niektórym dzieciom (wzrost o sześć punktów proc.), 44% umożliwiło wyjazd na co najmniej tygodniowe wakacje wszystkim dzieciom (spadek o dwa punkty proc.). Największe szanse na wypoczynek mieli uczniowie z rodzin o lepszej sytuacji materialnej, z większych miast oraz dzieci rodziców z wykształceniem średnim i wyższym. Wśród powodów rezygnacji z wyjazdu wakacyjnego wymieniano najczęściej brak pieniędzy (71%), następnie zapotrzebowanie na pracę dzieci w gospodarstwie domowym (8%), brak czasu (7%), brak chęci do wyjazdu u dzieci (7%), brak propozycji zorganizowanego wypoczynku (4%) oraz traktowanie na równi odpoczynku na wakacjach z odpoczynkiem w domu (3%). Najczęstszą formą wypoczynku poza domem był wyjazd uczniów z rodzicami (54%), następnie zaś z dziadkami lub dalszą rodziną (44%). W zorganizowanych formach wypoczynku zapewniło dzieciom udział 38% rodzin, odsetek wyjazdów samodzielnych uczniów wyniósł 24%. 30% uczniów szkół średnich pracowało zarobkowo w wakacje zarobkowo. Wśród gimnazjalistów pracowało 8% (spadek o 13 punktów proc.), wśród uczniów szkół podstawowych – 6% (spadek o sześć punktów proc.). W porównaniu z 2008 zmniejszyło się poparcie społeczne dla pracy zarobkowej uczniów w tracie wakacji. Niemal powszechny sprzeciw budziła praca zarobkowa uczniów szkół podstawowych (95%, wzrost o pięć punktów proc.). Większość respondentów nie godziła się również na pracę gimnazjalistów (wzrost o siedem punktów proc.). Natomiast w przypadku uczniów szkół średnich większość badanych wykazywała aprobatę wobec ich pracy w wakacje (83%, spadek o trzy punkty proc.).