Przedmiotem badania były wakacje dzieci i młodzieży. W badaniu wzięło udział 1078 dorosłych respondentów. Dobór próby miał charakter losowo-adresowy. Wśród grupy badanych posiadających dzieci w wieku szkolnym 196 osób zadeklarowało, że ich dzieci nie wyjechały nigdzie w tym roku w okresie wakacyjnym. Stało się tak z powodu barku pieniędzy (79 wskazań), braku możliwości zorganizowanego wyjazdu (26), zbyt niskiego wieku dziecka (19), potrzeby, by dziecko pomagało w domu (np. przy żniwach, 18). Sześciu rodziców twierdziło, że nie ma potrzeby, by ich dzieci wyjeżdżały gdziekolwiek na wakacje. Jedno dziecko nie wyjechało na wakacje z powodu złego stanu zdrowia. 12 rodziców zadeklarowało, że ich dzieci w wakacje pracowały zarobkowo (w tym było jedno dziecko z kategorii wiekowej 7–12 lat). Większość pracujących zarobkowo dzieci przeznaczała zarobione pieniądze na własne przyjemności, ale ponad jedna piąta przekazała pensje na pomoc rodzinie i udział w kosztach jej utrzymania. 97% respondentów twierdziło, że dzieci w wieku od siedmiu do 12 lat nie powinny pracować zarobkowo. 20% badanych jednak uznało, że dzieci w wieku od 13 do 15 lat mogłyby pracować. Największe przyzwolenie na pracę zarobkową dotyczyło młodzieży w wieku od 16 do 19 – praca zarobkowa dla tej kategorii zyskała aprobatę 81% dorosłych Polaków.