Przedmiotem badania była reforma edukacji w opinii dorosłych Polaków. W badaniu wzięło udział 1098 osób. Dobór próby miał charakter losowo-adresowy. 20% respondentów zauważyło, że w ich miejscu zamieszkania pojawiły się pewne trudności związane z reformą szkolnictwa. 46% badanych jednak zadeklarowało, że z żadnymi problemami tego rodzaju nie mieli okazji się zetknąć (34% respondentów nie miało zdania na ten temat). 9% ankietowanych uznało, że reforma szkolnictwa przyniosła już coś dobrego uczniom, nauczycielom albo szkołom. Tę opinię zanegowało 44% respondentów (47% nie miało zdania). Wśród osób zgłaszających problemy związane z reformą więcej było respondentów najgorzej sytuowanych niż w grupach ze średnimi i wysokimi dochodami. Okazało się również, że starsi respondenci (powyżej 34. roku życia) nie skarżyli się tak bardzo na problemy wywołane przez reformę jak badani w wieku 25–34 lat (31%). Młodzież w wieku 18–24 lata stosunkowo najrzadziej skarżyła się na trudności związane z reformą. 35% respondentów dostrzegających trudności skarżyło się na likwidację albo zamiar likwidacji szkoły w ich miejscu zamieszkania, 10% natomiast zwracało uwagę na lokalizację i rejonizację szkół. 33% badanych z tej grupy miało trudności związane z dowożeniem dzieci do placówki. 11% z kolei przeszkadzało umieszczenie w jednym budynku szkoły podstawowej i gimnazjum. 4% twierdziło, że w budynku placówki brakuje pomieszczeń, klasy są zbyt liczne i nauka odbywa się w trybie dwuzmianowym. 7% respondentów uważało, że programy nauczania są źle opracowane, brakuje w nich jednolitości i w zbyt dużym stopniu obciążają nauczycieli i uczniów. 6% ankietowanych dostrzegło brak podręczników dla gimnazjów. 8% badanych wskazało na problemy związane z likwidacją zatrudnienia wśród nauczycieli. 2% osób dostrzegało trudności w zbyt dużych kosztach związanych z kształceniem dzieci. 97 respondentów dostrzegało pozytywne skutki wprowadzenia reformy edukacji, w tym: wprowadzenie informatyki i nauki języków obcych (54%), poprawę warunków nauki (np. wyremontowane budynki, zadbane otoczenie szkoły, 20%), zmiany dotyczące kadry nauczycielskiej (np. podnoszenie kwalifikacji osób nauczających, 12%), zmiany w nauczaniu, wychowaniu i ocenianiu (7%). 6% respondentów cieszyło się z możliwości wyboru szkoły i bardziej różnorodnej oferty placówek. Zdaniem 23% badanych szkolnictwo po reformie nie funkcjonowało ani lepiej, ani gorzej niż przed reformą, 1% osób uznało, że funkcjonuje znacznie lepiej, 16% – lepiej, 15% – trochę lepiej, 22% – trochę gorzej, 35% – gorzej, a 13% – znacznie gorzej. 26% respondentów nie miało zdania na ten temat. Wśród badanych dostrzegających pozytywne zmiany było 27% uczniów i 25% studentów. 29% młodzieży w wieku od 18 do 24 lat pozytywnie oceniło zmiany wprowadzone przez reformę. Im w gorszych warunkach żył respondent, tym negatywniej oceniał zmiany wprowadzone przez reformę. 25% respondentów z wyższym wykształceniem uznało zmiany za pozytywne. Okazało się, że najbardziej krytyczni wobec skutków reformy byli rolnicy (52% ocen negatywnych i 10% pozytywnych). 60% wszystkich ankietowanych twierdziło, że reforma nie przyniesie żadnych pozytywnych skutków dla zwykłego obywatela. 64% badanych przyznało, że są słabo poinformowani na temat zmian, które przyniosła reforma szkolnictwa.