Badanie zostało przeprowadzone w celu określenia poczucia własnej wartości w grupie chorych ze zdiagnozowaną bulimią oraz jadłowstrętem psychicznym dwóch narodowości: polskiej i francuskiej. Starano się odpowiedzieć na pytanie, czy zachodzą różnice w obszarze samooceny u osób z anoreksją i bulimią tej samej narodowości oraz czy wyniki osób zdrowych będą różnić się od wyników badanych z zaburzeniami odżywiania się. Próbę badawczą stanowiły: grupa eksperymentalna 106 osób z rozpoznanymi anoreksją oraz bulimią, w tym 46 dziewcząt narodowości francuskiej oraz 60 dziewcząt narodowości polskiej; grupa kontrolna 117 osób o prawidłowej masie ciała, w tym 57 dziewcząt narodowości francuskiej oraz 60 dziewcząt narodowości polskiej. Badania były prowadzone na terenie Polskiego Instytutu Ericksonowskiego w Katowicach oraz na Oddziale Psychiatrii Wieku Rozwojowego w Sosnowcu. We Francji natomiast w Centre d’Accueil pour la Santé des Adolescents de Metz, Hôpital d’Enfants de Nancy-Brabois oraz Association des Outremangeurs Anonymes de Metz. W badaniu posłużono się Inwentarzem Poczucia Własnej Wartości Coopersmitha. Na podstawie wyników badania stwierdzono, że osoby z zaburzeniami odżywiania się różnią się w znacznym stopniu od osób zdrowych w zakresie poczucia własnej wartości we wszystkich analizowanych wymiarach: całościowym, ogólnym, społecznym, rodzinnym i szkolnym/zawodowym. Istotnie niższego poczucia własnej wartości dowiedziono w aspekcie relacji z rówieśnikami („ja społeczne”). Potwierdzono, że badane chorujące na bulimię oraz anoreksję wyróżniało poczucie społecznej niepewności, perfekcjonizm oraz potrzeba wywiązywania się z obowiązków. W porównaniu obu grup narodowościowych wykazano wyższą samooceną w obszarze społecznym pacjentek narodowości polskiej. Pacjentki francuskie natomiast charakteryzował wyższy poziom „ja rodzinnego”. Taki stan rzeczy tłumaczono obowiązującymi w danych społeczeństwach formami życia (panująca w Polsce solidarność społeczna, indywidualizm we Francji).