Przedmiotem badania była sytuacja dzieci przewlekle chorych w szkole. Do oceny poziomu społecznego przystosowania dzieci chorych w społeczności szkolnej wykorzystano CBI E. Schaefera i M. Aaronson. W badaniach wzięło udział 78 dzieci, w tym 17 chorych na padaczkę, 28 – na astmę oskrzelową, 23 – z wadami serca. Badani uczęszczali do 11 szkół podstawowych, uczęszczali do klas II–VII. W badanej grupie znalazło się 39 dziewcząt i tyle samo chłopców. Najwyższe wyniki w zakresie pozytywnych przejawów przystosowania społecznego uczniowie uzyskali w: taktownym postępowaniu, wytrwałości i życzliwości. Poniżej średniej wypadli w zakresie koncentracji, ekspresji słownej i towarzyskości. Najniższe wyniki w zakresie pozytywnych przejawów przystosowania społecznego uzyskały dzieci chore na padaczkę, najwyższe zaś – dzieci z astmą. Dzieci chore na serce najlepiej wypadły w: taktownym postępowaniu, życzliwości, wytrwałości i koncentracji. Wyniki najbardziej zbliżone do wyniku maksymalnego uzyskały dzieci chore na astmę. Spośród negatywnych przejawów przystosowania społecznego najwięcej trudności sprawiały dzieciom przewlekle chorym: roztargnienie, zażenowanie, nieśmiałość oraz izolowanie się. Najbardziej nasilone okazały się te zachowania u dzieci chorych na padaczkę, a najmniej – u dzieci chorych na serce. Okazało się, że pozytywne przejawy przystosowania społecznego wśród dzieci przewlekle chorych górują nad przejawami o charakterze negatywnym. Stwierdzono ponadto, że rodzaj choroby nie wpływa znacząco na poziom społecznego przystosowania badanych dzieci. W badanej grupie nieznacznie przeważały zachowania introwersyjne nad ekstrawersyjnymi. Dzieci z wadą serca i astmą nieznacznie bardziej przejawiały ekstrawersję w swoich zachowaniach. 20 uczniów było dobrze przystosowanych społecznie, a 24 – przeciętnie. Najwięcej dzieci źle przystosowanych było w grupie chorych na padaczkę. Najbardziej zróżnicowane wyniki w zakresie przystosowania społecznego uzyskały dzieci z wadą serca. W grupie dzieci z astmą znalazło się najwięcej uczniów przeciętnie przystosowanych, a mało – dobrze przystosowanych.