Celem badania było znalezienie odpowiedzi na następujące pytania: kto i jak, zdaniem uczniów, ma z nimi pracować, by najefektywniej pomóc im w podjęciu decyzji zawodowej; które metody z zakresu orientacji i poradnictwa zawodowego młodzież ceni najbardziej. Badaniem objęto 510 uczniów siedemnastu klas ósmych z 11 szkół podstawowych. W poradni psychologiczno-pedagogicznej skonstruowano ankietę zawierającą pytania otwarte i zamknięte, dotyczące wyboru szkoły i zawodu, trudności napotykanych przy podejmowaniu decyzji zawodowej oraz roli szkoły, rodziców i poradni w podejmowaniu i realizowaniu planów zawodowych. Badanie ankietowe przeprowadzili wychowawcy w swoich klasach, podsumowania wyników dokonali – zgodnie z opracowanym przez poradnię arkuszem zbiorczym – organizatorzy orientacji zawodowej. Młodzież klas ósmych jako główne źródło informacji zawodowych i środowisko wychowawcze, mające przygotować do wyboru zawodu, postrzegała szkołę (54%), poradnię (36%) i rodziców (10%). Wśród form przekazu na terenie szkoły najpopularniejsze były: wycieczki zawodowe do zakładów pracy (45%), spotkania z przedstawicielami zawodów (25%), pogadanki (11%), wycieczki do szkół ponadpodstawowych (10%). Działania podejmowane przez poradnie były doceniane przez uczniów, ale nie w sferze pomiaru ich zdolności i predyspozycji. Z form pomocy oferowanej przez poradnie psychologiczno-pedagogiczne młodzież najbardziej ceniła zajęcia grupowo-treningowe (51%), indywidualne rozmowy z psychologiem, polegające na poradach bez badań (37%); tylko 12% uczniów chciało badania zawodoznawczego. Dzieci traktowały rodziców jako osoby towarzyszące i akceptujące, ale bez kompetencji doradców. Od rodziców ósmoklasiści oczekiwali rozmów o swoich decyzjach zawodowych, akceptacji wybranej szkoły i zawodu (58%), informacji o sobie i swoich predyspozycjach do nauki (22%), pomocy w nauce (20%).