Celem badania była próba odpowiedzi na pytanie, czy i w jaki sposób rodzice, którym ograniczono władzę rodzicielską, wypełniają zadania opiekuńczo-wychowawcze względem dzieci przebywających w placówce opieki całkowitej. Pytano o następujące kwestie: w jakim stopniu rodzice uczestniczą w zaspokajaniu potrzeb materialnych dzieci; czy dbają o ich rozwój fizyczny i zdrowie; w jaki sposób zaspokajają ich potrzeby emocjonalne; czy dbają o rozwój społeczno-kulturalny dzieci. Badaniem objęto 50 dzieci w wieku od 8 do 17 lat (27 dziewcząt, 13 chłopców) odebranych rodzicom na mocy wyroku sądu opiekuńczego i umieszczonych w Państwowym Domu Dziecka w Kielcach. Wśród ich rodziców najwięcej było osób w wieku 41-45 lat (22 matki i 24 ojców), dominowało wykształcenie podstawowe (37 matek i 25 ojców). Podczas rozmowy z dyrektorem placówki ustalono, że rodzice wychowanków w ogóle nie łożą na utrzymanie dzieci. Zgodnie z informacjami uzyskanymi od wychowanków 21 dzieciom rodzice przynoszą ubrania, ale tylko 2 dostaje je bardzo często. 9 dzieci dostało podręczniki szkolne, 11 przybory szkolne, a 10 tornistry; 10 dzieci otrzymywało środki higieniczne, w tym połowa tylko czasami. Również troskę o rozwój fizyczny i zdrowie dzieci rodzice przerzucili na placówkę. Połowa dzieci stwierdziła, że rodzice odwiedzają je w czasie choroby, a 6, że przynoszą wtedy lekarstwa. Owoce i słodycze dostawało od rodziców 24 dzieci. Rodzice odwiedzali w placówce 36 dzieci, 27 dzieci odwiedzały tylko matki, 5 – oboje rodziców. Żadnych kontaktów z rodzicami nie utrzymywało 14 dzieci. Kontakty z rodzicami 22 dzieci nie zostały całkowicie zerwane, ale były sporadyczne. Kontakty z rodzicami 14 dzieci były względnie trwałe i systematyczne. 34 wychowanków odwiedzało domy rodzinne. Poziom zaspokajania przez rodziców potrzeb emocjonalnych dzieci był niski. Z powodu rzadkich kontaktów rodzice mieli też niewielki wpływ na ich zainteresowania. 12 wychowanków stwierdziło, że było z rodzicami w kinie, 7 – w teatrze (ale żadne dziecko nie potrafiło podać tytułu sztuki ani nazwy teatru); 8 dzieci dostawało od rodziców książki. Rodzice interesowali się nauką szkolną dzieci: podczas odwiedzin o szkołę pytali rodzice 36 dzieci, stopniami interesowali się rodzice 35 dzieci, jednak kontakt ze szkołą utrzymywali rodzice 4 dzieci. Stwierdzono, że subiektywnie odczuwany poziom zaspokajania potrzeb u dzieci zależał od ich wieku i płci. Stwierdzono, że ogólnie jednak nie można go uznać za zadowalający i należy dążyć do zintensyfikowania kontaktów rodziców z dziećmi oraz poprawy ich jakości.