Celem badania było znalezienie odpowiedzi na pytanie, kto najczęściej zaspokaja potrzeby dzieci w młodszym wieku szkolnym i czy wśród tych osób znajduje się nauczyciel. Badaniem objęto 136 dzieci, w tym 47 uczniów klas pierwszych, 41 uczniów klas drugich oraz 48 uczniów klas trzecich szkół podstawowych ze środowiska małomiasteczkowego i wiejskiego. Wśród rozpatrywanych potrzeb dziecka umieszczono potrzebę aktywności, kontaktu, samodzielności, potrzebę poznawczą, akceptacji i bezpieczeństwa. Osobami, które w największym stopniu zaspokajały potrzeby dzieci w młodszym wieku szkolnym i jednocześnie były najczęściej wskazywanymi osobami znaczącymi, byli członkowie rodziny – przede wszystkim matka (31,9%), następnie ojciec (17,25%) i babcie (11,23%). Matki zaspokajały głównie potrzebę bezpieczeństwa (35,46%), następnie aktywności (17,35%), akceptacji (16,84%), samodzielności (15,82%), kontaktu (10,2%) i poznawcze (5,36%). Ojcowie z kolei zaspokajali potrzebę samodzielności (29,72%), bezpieczeństwa (25.47%) i aktywności (21,23%), rzadziej poznawcze (12,74%) i kontaktu (12,26%). Babcie w największym stopniu zaspokajały potrzebę bezpieczeństwa (27,54%) i samodzielności (24,64%), rzadziej kontaktu (13,77%), aktywności (13,4%) i uznania (11,59%). Nauczyciele mieli niewielki udział w zaspokajaniu potrzeb swoich uczniów – najczęściej koncentrowali się na potrzebie poznawczej (51,72%) i akceptacji (32,76%). Potrzebę samodzielności zaspokajali zdaniem 10,35% dzieci, bezpieczeństwa – 3,45%, kontaktu – 1,72%. Żaden badany nie wskazał nauczyciela jako osoby zaspokajającej potrzebę aktywności.