Celem badania było określenie poziomu życiowego bezrobotnych. W badaniu wzięło udział łącznie 320 respondentów. W pierwszym etapie wśród wszystkich respondentów było 37 osób poniżej 26. roku życia. W 1992 roku wśród młodych ludzi (do 26. roku życia) było około 40% bezrobotnych od ponad pół roku. Wśród nich znaleźli się także absolwenci studiów wyższych, otrzymujący zasiłek dla bezrobotnych. Wśród badanej młodzieży około 6-8% starczyło pieniędzy na utrzymanie i wyżywienie do końca miesiąca. 44% badanych nie wystarczało pieniędzy na utrzymanie. Około 50% badanych pożyczało pieniądze na utrzymanie. 3% uznało, że aktualnie lepiej im się żyje niż w czasie, kiedy pracowali. 2% badanych zadeklarowało, że żyją na granicy biedy. Ponad połowa badanych uważała, że ich sytuacja poprawi się za trzy lata. O przyszłości bało się myśleć 17% respondentów. 25% badanych mogło sobie pozwolić na chodzenie do kina, jednak prawie tyle samo osób nie było stać na taki wydatek. Na wyjście do kina pozwalało sobie 16% ankietowanych.